ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με αφορμή την εξομολόγηση "απόφαση ζωής" αποφάσισα να γράψω τη δική μου ιστορία. Είμαι παντρεμένη με τον άντρα μου εξι χρονια. Πέρσι αποφασισαμε να κάνουμε ενα παιδι και έμεινα έγκυος με τη μία. Βρίσκομαι τώρα στους επτά μήνες. Το πρόβλημα είναι ότι ο άντρας μου ήθελε από την αρχή ενα παιδι και ήταν σίγουρος ότι το παιδι θα ειναι αγόρι. Στην αυχενική διαφάνεια ο γιατρός του ειπε οτι ΜΑΛΛΟΝ είναι αγόρι και έκανε σα καθυστερημένος από τη χαρά του πήγε και αγόρασε ένα τζιπάκι ηλεκτρικό για το γιο του (παρά το γεγονός ότι ο γιατρός είπε ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΙ ΕΤΣΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.) Στη Β επιπέδου λέει ο γιατρός ααααααααααα μας μπέρδεψε η μικρή κοριτσάκι είναι. Εκείνη την ώρα ο δικός μου πάγωσε. Δεν τον ενοιαζε τιποτα ουτε το γεγονος οτι ολες οι εξετασεις ηταν καλες ουτε το οτι άλλα ζευγάρια έφευγαν απο εκει απογοητευμένα αφού δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδι (με το ηλίθιο χιούμορ του ειπε σε μια κοπελα αν θελετε εχουμε εμεις ενα να σας δώσουμε περιμενετε σε τρεις τεσσερις μηνες θα ερθει ) . Έχω απογοητευτει δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Δηλαδη οταν ερθει το μωρο τι θα κανει; θα το παρατήσει; Θα το κάψει σε καμιά κατσαρόλα όπως ο πακιστανός; Η πεθερά μου του εβαλε κατσάδα γερή λέγοντας ότι είναι αχάριστος, η αδερφή του το ιδιο. Τίποτα . Τι να κάνω; έχω στενοχωρεθεί πολύ σκέφτομαι να φύγω λίγες μερες στους γονείς μου........δεν περίμενα τέτοια άσχημη συμπεριφορά.