ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα! Διαβάζω καιρό και αποφάσισα να γράψω και εγώ αυτό που απασχολει εμένα . Είμαι 17 και πρόκειται να μπω στα 18. Τα καλοκαίρια μου τα περνάω σε έναν παραθαλάσσιο οικισμό. Όταν ήμουν μικρή , έβρισκα τροπους να περνάω δημιουργικα τα βραδιά μου. Πλέον όμως έχω μεγαλώσει και έχω βαρεθει. Νιώθω πως χάνω την ώρα μου εδώ . Όσο προνομιούχο και αν είναι να είσαι απέναντι από την θάλασσα , να είσαι με γιαγια παππού και ξαδερφια. Τα ξαδερφια μου έχουν μεγαλώσει και έχουν κάνει δίκη τους παρέα οπότε δεν μου δίνουν τόσο σημασία , ο αδελφός μου έχει την δίκη του παρέα εκ των οποίων μόνο με ενα δυο άτομα έχω επικοινωνία. Υπάρχουν κορίτσια 2-3 που έχουν συσπειρωθεί και έχουν γίνει ενα και στο παρελθόν έχουν υπάρξει αιτία να χαλάσει η παρέα αγοριών κοριτσιών . Κουτσομπολεύουν , θάβουν η μια την άλλη.. Με τα αγόρια τόση επικοινωνία δεν έχω πέρα απο κανένα δυο ..Αυτοί συνέχεια κάνουν πραγματα και ο αδερφός μου περνάει τέλεια και όταν του λέω ότι το καλοκαίρι πέρασα χάλια μου λέει γιατι δεν βγήκαμε έξω κτλπ . Ενώ στην ουσία αυτός τα έκανε αυτά. Δεν θέλω να τον πιέσω να με πάρει απο την στιγμή που δεν έχω και επαφή και δεν μιλώ με εκεινα τα άτομα αυτης της παρέας . Τι να κάνω; Να ανεχτώ την κάψα της πόλης για να βγαίνω ή να μείνω στην μιζέρια του οικισμου; Πήγα ενα ταξιδακι 5 μέρες με την παρέα αλλά και πάλι τι να σου κάνει; Και τα πολυήμερα ταξίδια θέλουν πολλά λεφτά.. Σας ακούω και σας ευχαριστώ αν φτάσατε μέχρι εδώ ! Υγεία σε όλους σας!