ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παραδέχομαι και εξομολογούμαι πως δεν έχω τα κότσια να σε πάρω τηλ.ούτε να σου στείλω κάποιο μήνυμα μιας και έχω διαγράψει το νούμερό σου και ολα τα μηνύματα που είχαμε ανταλλάξει (και είναι μια κίνηση αυτή,για την οποία δεν εχω μετανιώσει). Παρόλα αυτά όμως θέλω να τα βγάλω απο μέσα μου..να σχολιάσω εσένα,εμένα,εμάς...Απο τη πρώτη στιγμή υπήρξα ειλικρινής απέναντί σου..Γούσταρα εσένα και κάθε λεπτό δίπλα σου..φαντάζομαι πως το είχες καταλάβει.Ξέρεις...μπορεί να μην μιλάμε...άλλα ακόμα σε θέλω.Απλώς είναι πάνω απο μένα αυτή η απόσταση που μεσολαβεί ανάμεσά μας.Είναι πάνω απο μένα να μην ξέρω τι κάνεις εκεί που είσαι.Είναι πάνω απο εμένα να με αμφισβητείς...ενώ ξέρεις πολυ καλά πως εσύ είσαι αυτός που έχει το πρόβλημα.Πρόβλημα εμπιστοσύνης προς εσένα και αυτόματα σε μένα.Πήγες να βγάλεις δικές σου ανασφάλειες..σε μένα.Εγώ ήθελα να είμαι ήρεμη και ετσι νόμιζα πως θα είμαι οταν θα έφευγες.Και όμως σε θυμάμαι ακόμα...στην αρχή ηταν ολα πιο δύσκολα.Και να ξέρεις πως δεν γύρισα να κοιτάξω κανέναν..Σταμάτησα να βγαίνω τοσο συχνάΟύτε καβλάντες ούτε τίποταΑυτά τελείωσαν.Κι εσύ μου τελειώνεις..άλλωστε πως να διατηρηθεί κατι χωρίς έστω μια βασική επικοινωνία?Σε φιλώ γλυκά..