ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες έκανα μια τεράστια βραδινή βόλτα. Από την παραλία του παλαιού Φαλήρου(παλαιό φάληρο μένω) μέχρι το κέντρο της Αθήνας, Πανεπιστημίου. Και μετά πίσω πάλι σπίτι, με τα πόδια. Μου αρέσει να παίρνω τους δρόμους, καθαρίζει το μυαλό μου(ένα άλλο μέρος που καθαρίζει το μυαλό μου είναι κάποια κινηματογραφική ή θεατρική αίθουσα).Κι έκανα κάποιες σκέψεις. Τις είχα ξανακάνει δηλαδή, απλά χτες τις ξεκαθάρισα. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Η μοναξιά είναι κι αυτή(ή γίνεται) ένας τρόπος ζωής(όταν δεν υπάρχει άλλος).Επίσης σκέφτηκα το πόσο ανούσιο είναι να στενοχωριέμαι από κάποια κακοπροαίρετα σχόλια(ειδικά όταν ψάχνοντας ανακαλύπτεις ότι αυτοί οι άνθρωποι που τα κάνουν, είναι το ίδιο πικρόχολοι και σε άλλους ανθρώπους, κάνουν και σε αυτούς τα ίδια ή παρόμοια σχόλια για να νιώσουν ίσως οι ίδιοι σημαντικοί εκτοξεύοντας την κακία τους, δεν έχουν δηλαδή κάτι προσωπικό μαζί μου, και πώς θα μπορούσαν άλλωστε, αφού δεν με ξέρουν).Έχω μεγαλώσει, αναρωτιέμαι πώς αφήνομαι κάποιες φορές να παρασυρθώ από αρνητικά συναισθήματα και στενοχώριες που δεν αξίζουν.Εξάλλου για όσα κακά σχόλια υπάρχουν, τόσα καλά υπάρχουν που με γεμίζουν χαρά. Ή ακόμα και κανένα σχόλιο να μην υπήρχε, ούτε καλό, ούτε κακό, τι νόημα έχει; Εγώ την ίδια ζωή ζω. Ο καθένας έχει τις δυσκολίες του. Όλους κάτι τους τρώει. Οπότε ήταν λάθος μου τεράστιο που έγραψα κάποιες εξομολογήσεις που έλεγαν ''σας παρακαλώ μην γράφετε την τάδε λέξη(τη λέξη πραγματικά π.χ.) γιατί πληγώνομαι ή μην κρίνετε τους άλλους χωρίς να τους ξέρετε. Κανένα νόημα δεν βρίσκω σε αυτές τις προτροπές. Ειλικρινά το λέω. Ο καθένας να κάνει αυτό που θέλει. Πάντα αυτής της άποψης ήμουν. Δεν ξέρω γιατί αυτοαναιρούμαι κάποιες φορές. Μεγάλο φάουλ μου. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκτίθεται και να κάνει ό,τι θέλει. Θέλει να χλευάσει; Ας το κάνει; Θέλει να βρίσει; Ας το κάνει. Θέλει να υποστηρίξει; Ας το κάνει. Σε αυτό που είμαι κάθετα αντίθετος είναι στη βία. Είμαι κατά της βίας. Μόνο σε αυτό σας προτρέπω να είστε κατά. Δεν ξαναγράφω λοιπόν καμία εξομολόγηση-ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων. Από εδώ και πέρα θα είμαι μόνο σχολιαστής. Θα ξαναγράψω εξομολόγηση μόνο όταν συμβεί κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου και θεωρήσω ότι αξίζει να το εξομολογηθώ και να το μάθετε(π.χ. αν με απαγάγουν εξωγήινοι, πιστεύω θα είναι μια αξιόλογη εμπειρία που θα αξίζει να τη μοιραστώ μαζί σας). Να είστε όλοι καλά. Να είστε πάντα καλά εσείς που με στηρίζετε και μου γράφετε καλά λόγια ή αρνητικά σχόλια αλλά με καλοπροαίρετο τρόπο. Ευχαριστώ θερμά για την υποστήριξη. Ξέρετε ποιοί είστε. Κι εσύ ξέρεις ποιά είσαι και πόσο σε ευγνωμονώ(Ειρήνη). Και οι υπόλοιποι(Σ, Δ.Κ., Y.C.R.P., F., M.Π.Τ.Π., Α.Π.) Υγεία και χαρά σε όλους. Και δύο link με όμορφα τραγουδάκια(για τις βαριές ώρες). Αν θέλετε, ακούστε τα: https://youtu.be/aKMthl_wbLA, https://youtu.be/tHrLXJapFTc