ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χωρίς φίλους, χωρίς σύντροφο...μια ζωή αντικοινωνική και έχω τόση ανάγκη μέσα μου για συντροφικότητα, για παρέες, γέλια, παιχνίδια, έρωτα. Πάντα τα έβρισκα καλύτερα με τις μεγαλύτερες ηλικίες, η καφρίλα των αγοριών της ηλικίας μου με ξενερώνει, 25χρονοι που μιλάνε και φέρονται σαν έφηβοι. Τους απασχολεί μόνο το ποτό, το πουλί τους και το άραγμα στην παραλία με φραπεδιά. Ωραία όλα αυτά αλλά δεν αρκούν για να σε γεμίσουν, για να σου δώσουν λόγο ύπαρξης. Μελαγχολικά απογεύματα και μοναχικές βόλτες στην παραλία, "το κορίτσι της βροχής", άραγε κάποιος με περιμένει; Και έχω τόσο ήλιο μέσα μου! Ένα όμορφο στα μάτια μου γλυκό παλικάρι, με φιλότιμο και μυαλό, με όνειρα και αξίες...τόσα πολλά ψάχνω; Να κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο, να βλέπουμε ταινίες αγκαλιά, να με φιλάει τρυφερά, να χανόμαστε από τον κόσμο, να αγαπάμε ο ένας τις ατέλειες του άλλου, να είμαστε ακόμη πιο δεμένοι στα δύσκολα, να μη βάζουμε φραγμούς και χρονικά όρια, να λέμε "για πάντα"...Απόλυτη μοναξιά.