ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επιτέλους εφτασα σε αυτό το σημείο της απομυθοποιησης. Δεν μου είναι εύκολο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν πολλά για μένα ,πολλά που παρεμειναν στα λίγα. Ποτέ κάτι παραπάνω, μέχρι εκεί που μου επέτρεπε και είχε ανάγκη εκείνος. Μόνο εκείνος εγώ πουθενά. Πάντα στη σκιά πάντα η δεύτερη επιλογή. Και όταν έγινα για ένα διάστημα η πρώτη και πίστευα μοναδική με γειωσε απότομα . Σαν δύο άγνωστοι ξανά από την αρχή. Βγαίνω με κάποια μου είπε. .και αυτό εξελιχθηκε σε σχέση. Και να σου πάλι εγώ δεύτερη στη σειρά. Να προσπαθώ να φύγω γιατί δεν μου έχει μείνει καμία εκτίμηση για τον εαυτό μου και να μενω πάλι εκεί. Να πιστεύω πως είναι ο μοναδικος και κάποια στιγμή θα καταλάβει την αξία μου .πόσο αστείο πραγματικά ότι το πίστευα αυτό! Και πάλι μηνύματα να βρεθούμε και πάλι θα χωρίσω και πάλι οι ίδιες ιστορίες. Και εγώ να ακούω πράγματα που με πληγωνουν κάτι το οποίο ο ίδιος ξέρει. Ξέρει πως ήμουν ερωτευμένη, ξέρει πως τον ήθελα όσο κανέναν και γι αυτό τόσα χρόνια δεν έχω μπορέσει να νιώσω κάτι για κάποιον άλλο. Ηξερε οτι οπότε γυρνουσε θα με εβρισκε εκει.Μέχρι που ήρθε η απομυθοποιηση. Νιώθω ένα κενό , ένα συναίσθημα απεχθειας, ξενερας . Έχει πέσει τόσο πολύ στα μάτια μου τον λυπάμαι πλέον. Απλα λυπαμαι περισσότερο για όλο αυτόν τον καιρό που τον είχα τόσο ψηλά ενώ δεν του άξιζε.