ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απόψε χάνω.Αγαπώ.Μ αγαπά κι εκείνος.Με αυτή την αγάπη που δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες. Έρωτας.Αλαφροΐσκιωτοι κι οι δυό μας, σαν απο άλλη εποχή .Παθιασμένοι και ενθουσιώδεις. Θα έλεγα επικίνδυνα ενθουσιώδεις. Ζωηροί. Φευγάτοι.Θα μπορούσαμε να ενώ πίνουμε καφέ κάποια βαρετή ημέρα, να πούμε δυο λέξεις. -Πάμε; - Φύγαμε. Και να βρεθούμε στην άλλη άκρη του κόσμου.Το μεγάλο αλλά...είναι που φοβάται . είναι που παραδίνεται στη σύμβαση, στα πρέπει και χωρίς εμένα δρομολογεί , προγραμματίζει, κρατά την υπόσχεση, προχωρά με άλλη.Με κάποια που τον προσέχει. Που τον περιποιείται σαν μωρό, που τον κοιτάζει σαν θεό. Που του στάθηκε. Που ζεί μαζί του 3 χρόνια.Κάποια που ευχαριστώ κι ας μην την ξέρω.Τον άφησα ελεύθερο. Κι ας γνωρίζω, πως δε θα είναι ποτέ ευτυχισμένος ώς άντρας. Τον άφησα να υπακούσει στο φόβο του, γιατι το έζησα το έργο προ πολλού και έμαθα. Τον άφησα κι αυτόν να μάθει πως η ζωή δεν είναι μια κοινωνική υποχρέωση. Πως ο έρωτας μόνο χρωματίζει αυτό το γκρίζο ανούσιο πέρασμα μας. Πονάω.Για μένα που τον χάνω...για εκείνον που νομίζει ότι κερδίζει μα όλα τα έχασε.Πονάω που γράφω εδώ , αντί να τα γράφω σε πέταλα και να τον ραίνω, ανεβαίνοντας το λόφο που μας άρεσε να περπατάμε.Πονάω που κάποτε, σύντομα, θα δεί το λάθος του, θα νιώσει δυστυχία και πιά, θα έχω πεί φύγαμε σε κάποιον ο οποίος θα χει ξεχάσει να φοβάται.giasmin