ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χώρισα μετά από πολλά χρόνια σχέσης, της πρώτης μου σχέσης, της μόνης μου σχέσης, της απόλυτης σχέσης μου. Ένας χρόνος καυγάδων μας έφερε στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν αξίζει να συμβιβαζόμαστε στην ηλικία μας με κάτι που μας τρώει. Το αποφασίσαμε από κοινού.Όμως γιατί πονάει τόσο πολύ; Γιατί θέλω να ξεριζώσω την καρδιά μου από το στήθος μου για να μην χτυπάει έτσι; Γιατί να αισθάνομαι τώρα ότι τον αγαπάω πιο πολύ από ποτέ; Γιατί δε μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν πλάι μου; Δεν θέλω να αγαπήσω κανέναν άλλο, δεν θέλω να αγαπήσει καμία άλλη, θέλω να κρατήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε, αυτό το βαρύ αλλά όχι ανέφικτο στα μάτια μου "για πάντα" που ορκιστήκαμε ο ένας στον άλλο. δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι να αποξενωθώ με τον καλύτερό μου φίλο, τον σύντροφο της ζωής μου, την αδελφή ψυχή μου. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέφτομαι ότι δεν γίνεται να μην καταλήξουμε ξανά μαζί. Απλά δεν γίνεται γιατί αυτός είναι για μένα κι εγώ για εκείνον. Είναι λόγω του πόνου του χωρισμού;Στ'αλήθεια θέλω να πεθάνω αλλά το μόνο που με κρατάει είναι η σκέψη ότι στο μέλλον θα είμαστε ξανά μαζί γιατί έτσι πρέπει.Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν. Ψυχή μου, σ'αγαπάω όσο τίποτα άλλο, μέχρι το άπειρο κι ακόμα παραπέρα, κι ακόμα παραπέρα, κι ακόμα παραπέρα...