30.1.2015 | 08:27
Aπόψε ήσουν εκεί
Ήρθες στο πάρτυ στο Πανεπιστήμιο. Τελείως ξαφνικά. Ενώ εσύ δεν πας σε πάρτυ και δεν ξενυχτάς. Κοιταζόμασταν μα δεν μιλήσαμε. Ένα γεια είπα εγώ και συ απλώς έγνεψες. Και ξέρεις τι με πλήγωσε πιο πολύ; η αναισθησία και η ηρεμία σου. Πώς γίνεται κα΄ποιος με τον οποίο έζησες στιγμές και μάλιστα όμορφες ξαφνικά να γίνεται ένας άγνωστος μέσα στο πλήθος ή μάλλον απλώς ένας από τους πολλούς γνωστούς που λες μονάχα ένα γεια. Τόση αδιαφορία δεν την πιστεύω. Δεν ένιωσες τίποτα, ποτέ σου για μένα; μόνο κενό;; Ήθελα τόσο πολύ να μιλήσουμε, να μάθω τα νέα σου, να σε πάρω μια αγκαλιά, να μου χαμογελάσεις. Μου λείπεις, και υπάρχουν τόσα λόγια που ποτέ δε σου πα
