13.3.2017 | 22:29
Απόψε νιώθω ότι μπορώ να σου εξομολογηθώ...
Αν ήσουν εδώ,θα κράταγα το χέρι σου κι όλα θα ήταν απλά,σαν να μην πέρασε μια μέρα! Θ'άφηνα την καρδιά μου γυμνή μπροστά σου κι ας μην με πίστευες για μια ακόμη φορά.Δεν μπορώ να γνωρίζω τι πέρασες εσύ,αφότου αποφάσισες να μ'αφήσεις και να φύγεις,ξέρω όμως αυτό που νιώθω.Κι αυτό που νιώθω,με κρατάει ακόμη ΕΔΩ.Δεν ρωτάω γιατί σ'αγαπάω ακόμη.Αυτό το ξέρω.Παλεύω όμως,με το τι είναι αυτό που μπορεί να νιώθεις εσύ,για μένα.Έρχονται μέρες που λέω, πως με κρατάς έστω κι έτσι στη ζωή σου,για να σου είναι πιο ανώδυνο μέχρι να με ξεπεράσεις.Κι αυτό δεν είναι μια αυθαίρετη σκέψη μου.ΟΧΙ,γιατί αν έκανα λάθος εκτίμηση,τώρα θα ήσουν εδώ έστω για ένα καφέ και κάτι "ψιλά" που μου χρωστάς.Εσύ όμως εκτός από τις αναπάντητες κλήσεις μου,προχώρησες και σε μπλοκάρισμα!!! Γιατί τα λέω όλα αυτά; Επειδή ο κόσμος μας είναι μικρός κι αν καμιά φορά βρεθούμε,εγώ δεν θα σου πω ΚΑΝΕΝΑ ΨΕΜΑ για το ποιός έχει την ευθύνη,που φτάσαμε ως εδώ.Όταν λοιπόν,θελήσεις να ξαναρίξεις τις ευθύνες πάνω μου,θυμήσου απλές,βασικές,καθημερινές ιστορίες τρέλας,στις οποίες πρωταγωνιστούσες...Θυμήσου εμένα να προσπαθώ να σώσω κάτι, που δεν ήθελες να σωθεί!Δεν αφεθεί ποτέ ξανά έτσι.Δεν έχω αγαπήσει ΠΟΤΕ ξανά έτσι,όπως εσένα.Αν κάποτε τα βρεις με σένα,αν αποφανθείς για το τι θέλεις,κάπου εδώ θα τριγυρνώ.Θα σε περιμένω να πιούμε εκείνον τον καφέ μικρό μου.