30.4.2013 | 20:30
Απορία.
Είσαι 33 και μένεις με τους δικούς σου.Όταν ο πατέρας σου, την ώρα που πήγες να ηρεμίσεις τα πράγματα μετά από 45λεπτο+ καυγά του με τη μητέρα σου, σε έχει αποκαλέσει ανευ αιτίας "πνευματικά άρρωστο", σου έχει δώσει δυο-τρεις γερές στα μούτρα, έχει χτυπήσει και τη μάνα σου, η οποία από τότε βλέπει "συννεφάκια" στο ένα της μάτι και σε έχει πετάξει έξω από το σπίτι και εσύ ασφαλώς τα ανέχεσαι γιατί παρά τον θυμό σου αυτός είναι 73 και εσύ έχεις μεγαλώσει με αρχές και όσο και αν θες να απαντήσεις στις μπουνιές αναλόγως, απλά κάθεσαι και καταπίνεις τον εγωισμό σου μαζί με το αίμα από τη μύτη, μην μπορώντας να κοιμηθείς απο την ένταση και το φόβο του τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος εν βρασμώ στον εαυτό του, την οικογένειά του/σου και εσένα/εσύ σε αυτόν.Όταν λοιπόν φεύγεις για να ηρεμίσουν τα πραγμάτα, είσαι με δυο βαλίτσες στα χέρια και ψίχουλα στην τσέπη και ερχεσαι Αθήνα και οι μόνοι που σου συμπαραστέκονται είναι ο πρώην σου και ένας-δύο καλοί φίλοι, και προσπαθείς να ορθοποδήσεις σαν άνθρωπος και επαγγελματίας, αποσιωπόντας την αιτία, γιατί δεν θες να μάθει ο κόσμος τι κουμάσι είναι ο λαμπρός επιστήμων πατέρας σου, γιατί δεν θέλεις να προσθέσεις και άλλες δικαιολογίες για τις επαγγελματικές σου αναβολές, γιατί θες να προχωρήσεις και το σκάλισμα δεν οδηγεί μπροστά, ο καιρός από την άλλη περνά και η συμπεριφορά της μάνας και του αδερφού σου --για τους οποίους ανησυχεις εφόσον ζούνε μαζί του-, είναι "η ζωή συνεχίζεται", σαν να μην έγινε κάτι άξιο λόγου --μέχρι το επόμενο ξέσπασμαΌταν η μάνα σου αρκείται σε ένα καθημερινό τηλεφώνημα για να επιβεβαιώσει οτι ζεις, με το οποίο φροντίζει να σε πριζώνει αραιά και που (ελληνίδα μάνα είναι, αλίμονο), αλλά δεν θέλεις να της το κόψεις, γιατί ξέρεις τα όσα περνάει και ενάμιση μήνα μετά σου λέει οτι ο πατερας σου με τον οποίο ασφαλώς δεν έχεις ανταλλάξει κουβέντα έπειτα από το ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ σε εχει ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ(!!!) ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ(!!!) από τη δεύτερη κιόλας μέρα, πώς αντιδράς; Τι απάντηση της δίνεις;Μετανοιώνω. Μετανοιώνω που δεν του έσπασα τα μούτρα εκείνη την ώρα.
