ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.1.2020 | 23:31

Απορία για άντρες!

Είμαι 22 ετών και έχω ένα παιδάκι 2 ετών...έμεινα έγκυος μικρή ...με το αγόρι μου ήμουν μαζί από τα 17 μου και τα 22 εκείνος, όταν έμεινα έγκυος έγινε άλλος άνθρωπος, ποτέ δε παντρευτηκαμε απλα μέναμε μαζί και είχε αναγνωρίσει το παιδί, έλεγε ότι δεν θέλει δέσμευση και ευθύνες...μου φέρθηκε σκάρτα, στην εγκυμοσύνη μου ήταν απών, έχασα το πατέρα μου και ήταν απών, στην ανατροφή του παιδιού μου ήταν και είναι απών με τη δικαιολογία ότι η ζωή του ήρθε τούμπα και ότι πιέστηκε!!! Τα οικονομικά του σπιτιού τα πλήρωνα εγω (εκτός από το ενοίκιο)...Δεν λέω ότι εγώ είμαι αλάνθαστη προς θεού αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να τον καταλάβω και να συνεχίσω να προσπαθώ για το γιο μας αλλά μάταια!! Μου μιλούσε πολύ άσχημα, ερχόταν σπίτι πιωμενος, δεν με πλησιαζε πια ερωτικά....έτσι εφόσον δόξα το θεό ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, και είχα και τη βοήθεια της μητέρας μου με το παιδί, αποφάσισα να τον αφήσω να ζήσει τη ζωή του (που πάντα ήθελε). Το θέμα είναι ότι είμαι πολύ μικρή και δεν θα ήθελα να μείνω μόνη μου όλη μου τη ζωή!!! Όλοι μου οι φίλοι (άντρες και γυναίκες) μου λένε ότι πολύ δύσκολα κάποιος θα με θελήσει για κοπέλα του εφόσον έχω ένα παιδί!!! Γιατί ρε παιδιά!!! Ούτε άσχημη ειμαι, ούτε χαζή ούτε τίποτα...έκανα μια λάθος επιλογή και αποφασισα να χωρίσω για το καλό του παιδιού μου και το δικό μου...παιδί έχω κάνει όχι φόνο!!! Πείτε που λοιπόν αν γνωρίζατε μια γυναίκα σαν εμένα θα της δίνατε μια ευκαιρία; ναι ή όχι και γιατί;;;
16
 
 
 
 
σχόλια
Το θέμα δεν είναι αν έχεις κάνει φόνο, όπως ξέρουμε αμέτρητοι άνθρωποι απορρίπτονται για λιγότερο σοβαρούς λόγους (:Οι φίλοι σου δεν σου λένε ότι είσαι άσχημη και χαζή, άλλο σου λένε. Δεν είμαι άντρας αλλά ξέρω ότι ελάχιστοι θα αποφάσιζαν να κάνουν σχέση με μια κοπέλα που έχει μικρό παιδί. Δεν έχω ακούσει κανέναν να κακοχαρακτηρίζει μια χωρισμένη με παιδί, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν καμιά όρεξη να βάλουν στη ζωή τους ένα μικρό παιδί με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε πιο πάνω, πολλοί δεν έχουν αποφασίσει ακόμη αν θέλουν να αποκτήσουν παιδί και άλλοι έχουν καταλήξει ότι δεν θέλουν να γίνουν μπαμπάδες. Εδώ γνωρίζω κοπέλες που δεν θέλουν να κάνουν σχέση με χωρισμένο που έχει μικρό παιδί, και ας έχει την επιμέλεια η μητέρα. Κοίτα, οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να αποδεχτούνε τις επιλογές μας και να μοιραστούνε μαζί μας τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτές. Όλοι όσοι μεγαλώσαμε παιδιά γνωρίζουμε τι σημαίνει, και πόσες φορές έχουμε αναβάλλει πράγματα επειδή για παράδειγμα το παιδάκι μας ξημέρωσε κρυωμένο ή με πυρετό. Ζούμε στο τσακ για αρκετά χρόνια, την ζωή μας και την καθημερινότητά μας καθορίζει το παιδί. Μερικοί δεν τα πάνε καλά με τα παιδιά, φρικάρουν και με την σκέψη της συνεχής παρουσίας τους στη ζωή τους. Όταν ένας άνθρωπος έχει μικρό παιδί, ο άλλος καλείται να κάνει σχέση και με τους δυο. Καταλαβαίνεις πως το λέω. Όταν αποφασίζουμε να γίνουμε μητέρες, για πολλά χρόνια τίποτε δεν μένει το ίδιο. Ακριβώς επειδή έχει τεράστιες συνέπειες στη ζωή ενός ανθρώπου, πολλοί διστάζουν να γίνουν γονείς οι ίδιοι. Είναι παράλογο να αγανακτούμε και να μην καταλαβαίνουμε γιατί άλλοι άνθρωποι δεν θέλουν να επωμιστούνε το "βάρος" των επιλογών μας. Βγάλε λίγο από το μυαλό σου τους άντρες και επικεντρώσου στο παιδάκι σου, αργότερα θα είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα όταν μεγαλώσει. Αν κάνεις γνωριμίες μην περιμένεις πολλά και να μην βιάζεσαι να βάλεις κάποιον στην καθημερινότητά σου. Είναι πολύ άσχημο για ένα παιδί να δένεται με κάποιον και μετά να πρέπει πάλι να συνηθίσει χωρίς αυτόν, το βλέπουμε συχνά γύρω μας να συμβαίνει. Τα παιδιά έχουν την τάση να χρεώνουν στον εαυτό τους ό,τι πάει στραβά και αν νοιώσουν ότι λόγω της παρουσίας τους η μαμά δεν είναι καλά επειδή δεν βρίσκει άντρα, είναι πάρα πολύ βαρύ και άσχημο για αυτά. Δεν ξέρω που συζητάτε με τους φίλους σου αλλά ελπίζω να μην γίνονται μπροστά στο παιδί τέτοιες κουβέντες. Τα παιδιά μας είναι πάνω από όλα και όλους, όταν μεγαλώσουν έχουμε τον χρόνο και τις ευκαιρίες να κάνουμε σχέσεις. Η αλήθεια είναι ότι μου κάνει εντύπωση που προβληματίζεσαι από τόσο νωρίς. Με δουλειά και με ένα τόσο μικρό παιδί, θα είχες τον χρόνο και την ενέργεια αν γνώριζες κάποιον άντρα να προχωρήσεις μαζί του, αν πούμε ότι σου δινόταν η ευκαιρία; Στη θέση σου πάντως το μόνο που δεν θα σκεφτόμουν θα ήταν οι άντρες. Αδύνατον με τις απαιτήσεις που έχει ένα τόσο μικρό παιδάκι, εδώ παντρεμένα ζευγάρια αποκτούνε παιδί και για χρόνια δεν βρίσκουν χρόνο για τον εαυτό τους και ας μένουν στο ίδιο σπίτι. Εύχομαι να πάνε τα πράγματα όπως τα θέλεις, αλλά μην ξεχνάς ότι προς το παρόν και για τα επόμενα χρόνια οι ανάγκες του παιδιού πρωταγωνιστούνε και όχι οι δικές σου.
Αν ασχολεισαι ουσιαστικά αλλά και κάνεις όλα τα γύρω-γύρω που αφορούν ένα μικρό παιδί, όση χαρά κι αν παίρνεις (που είναι ασύλληπτα μεγάλη) σίγουρα νιώθεις εξάντληση, ίσως μικρότερη στα 20 με 20κατι.
Μπορεί να είναι μικρότερη η εξάντληση σε αυτές τις ηλικίες (γι' αυτό και προσωπικά θα έκανα ξανά και ξανά παιδί πολύ νέα ή καθόλου, παρά το ότι έχω πολλά αποθέματα ενέργειας ακόμη και σήμερα) αλλά ο χρόνος δεν είναι άσωτος και λογικά δεν σου περισσεύει με τόσο μικρό παιδί. Είναι άλλο πράγμα να είσαι ελεύθερη χωρίς υποχρεώσεις ή να έχεις μεγάλο παιδί (ανήλικο μεν, αλλά που να έχει και δική του ζωή), και άλλο να έχεις την ευθύνη ενός δίχρονου. Αν σε ενδιαφέρει να κάνεις γνωριμίες θα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου αν ο άλλος είναι κατάλληλος όχι μόνο σαν σύντροφος, αλλά και σαν "μπαμπάς". Τίποτε δεν εγγυάται ότι δεν θα την κάνει με ελαφρά (αν πούμε ότι δεν την έχει κάνει ήδη νωρίτερα) από την στιγμή που θα πάρει μια γεύση από την οικογενειακή σου ζωή και το τι σημαίνει να ζεις με ένα μικρό παιδί. Προσωπικά δεν θα είχα καμία τέτοια διάθεση να κάνω δοκιμές όσο το παιδί μου θα ήταν μικρό (και μεγαλύτερο να ήταν ακόμη). Είναι άλλο τι κάνουμε με τον εαυτό μας, και άλλο σε τι διαδικασίες βάζουμε το παιδί μας. Αν ήταν οι συνθήκες της ζωής μας να παραμένουν ίδιες με ή χωρίς παιδί, θα κάναμε όλοι από δυο τρία να μας βρίσκονται. Πάντως είναι εξωπραγματικό να μην καταλαβαίνουμε γιατί ο άλλος δεν θέλει να "αποκτήσει παιδί" από το πουθενά. Ίσως και η ίδια η Εξ υπό άλλες συνθήκες να σκεφτόταν πολύ διαφορετικά. Και σίγουρα θα προτιμούσα να βρίσκονται στο επίκεντρο οι ανάγκες του παιδιού και το δικό το καλό ειδικά όταν βρίσκεται στα πρώτα χρόνια της ζωούλας του.
Καταρχήν να πω ότι το μυαλό μου δεν είναι μόνο στους άντρες, έτυχε να κάνω αυτή τη συζήτηση με την παρέα μου και επειδή απογοητεύτηκα με αυτά που άκουσα είπα να ρωτήσω και εδω σε ένα πιο μεγάλο κοινό!!! Όσο για την εξάντληση με δουλειά και παιδί ... τυγχάνει να δουλεύω σεζόν οπότε το χειμώνα δεν είμαι καθόλου εξαντλημένη...περα από αυτό αγαπώ τόσο πολύ αυτό το παιδί που ειλικρινά ποτέ μα ποτέ δεν νιώθω εξαντλημένη...
Δεν είπα ότι ντε και καλά θέλω άντρα τωρα..Εξάλλου όταν έχεις ένα παιδί πρέπει να σκεφτείς δίπλα και τριπλά τη σχέση σου με κάποιον πρώτου το γνωρίσεις στο παιδάκι σου...τέλος πάντων... κατανοώ ότι είναι δύσκολο για κάποιον να μεγαλώνει ένα ξένο παιδί και να είναι με μια γυναίκα που δεν θα μπορεί να ζήσει μαζί της κάποια πράγματα όσο με μια ελεύθερη κοπέλα, ... ευχαριστω για τις απόψεις σας!!! Καλή συνέχεια!!!
Βίβιαν η εξάντληση που νοιώθουμε δεν είναι αντιστρόφως ανάλογη της αγάπης που έχουμε για το παιδί μας. Αν ήταν έτσι δεν θα κουραζόταν οι περισσότερες μαμάδες ποτέ και καθόλου. Θυμάμαι πολύ καλά τις απαιτήσεις που έχει ένα παιδί σε αυτήν την ηλικία και δεν θυμάμαι παρά να κάνω διαρκώς πράγματα για εκείνη τα πρώτα χρόνια. Συνέχεια και συνέχεια, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά αν εσύ αποτελείς την απόλυτη εξαίρεση, ωστόσο το να μην νοιώθεις εξάντληση δεν σημαίνει ότι το 24ωρο αποκτά περισσότερες ώρες.
Βίβιαν μου φάνηκε από τον τρόπο που εκφράζεσαι στην Εξομολόγηση ότι δεν κατανοείς γιατί να απορρίψει ένας άνθρωπος μια κοπέλα που έχει μικρό παιδί. Αυτό μου έβγαλες, αν δεν είναι έτσι πάω πάσο.Καλή συνέχεια και σε εσένα.
Δεν θα συνεχίσω αυτή τη συζήτηση άλλο...απλά εξέφρασα μια απορία και εδώ βλέπω ότι μου λέτε "με τροπο"ότι ειμαι ανεύθυνη μάνα που σκέφτεται τους γκόμενους και όχι το παιδί της...με τη ίδια λογικη μια χωρισμένη γυναίκα δεν θα έπρεπε να.κανει τίποτα για τον εαυτό της γιατί δεν θα ήταν καλή μάνα... Επίσης δεν είπα ότι η εξάντληση συνεπάγεται με την αγάπη...αυτό που εννοούσα είναι ότι μου αρέσει να παίζω μαζί του και να ασχολούμαι τόσο που όλο αυτό γίνεται ευχαριστο και για μενα που ξεχνάω και την κούραση και όλα, αν δεν είχα το γιο μου θα είχα τρελαθεί με όλα αυτά που μου συμβαίνουν... για την ηλικία μου (χωρίς να θέλω να φανώ ανώτερη) θεωρώ ότι τα έχω πάει πολύ καλα... το παιδί μου είναι ότι πιο ιερό έχω...όπως για όλες τις μαμάδες... ΞΑΝΑΛΕΩ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΕΡΩΤΉΣΗ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΌ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΆΒΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ...μου απαντήσατε κατάλαβα...δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζουμε αύτη τη κουβέντα... ευχαριστω!!!
Έλα ρε παιδί μου τώρα. Πατάς το κουμπί για να σχολιάσουμε και όποτε το ξαναπατάς είμαστε υποχρεωμένοι να τραβάμε επί τόπου το φρένο; Δεν το βρίσκω εντάξει και ξανά δεν καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου. Αν δεν θέλεις απλά μην απαντάς. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα τύπου "αν είναι έτσι δεν θα έπρεπε μια χωρισμένη με παιδί να κάνει τίποτα για τον εαυτό της". Δεν είδα κανέναν να γράφει κάτι τέτοιο και προσωπικά επιμένω ΠΑΝΤΑ ότι μια γυναίκα (χωρισμένη ή όχι,μητέρα ή όχι) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κάνει πράγματα μόνο για τον εαυτό της. Θα προτιμούσα τις ενστάσεις σου να τις εκφράζεις πάνω σε πράγματα που γράφτηκαν στ' αλήθεια,μπροστά σου τα έχεις τα σχόλια. Είπες ότι δεν νοιώθεις "ποτέ μα ποτέ εξαντλημένη" επειδή αγαπάς το παιδί σου, και θυμώνεις που σχολίασα πάνω σε αυτό. Το έκανα γιατί πολλές γυναίκες νοιώθουν ενοχές ακόμη και για το ότι τις εξαντλεί το μεγάλωμα ενός παιδιού και αν διαβάζουν τέτοια νοιώθουν ακόμη χειρότερα. Δεν χρειάζεται να εξιδανικεύουμε το τι σημαίνει να μεγαλώνεις ένα παιδί. Δεν μου αρέσει ο τρόπος σου και δεν βρίσκομαι στο σαλόνι του σπιτιού σου για να με πετάξεις έξω επειδή δεν σου αρέσουν τα σχόλια. Βλέπεις τέτοιου είδους αντιδράσεις με κάνουν καμιά φορά να μην σχολιάζω σε ανάλογες Εξομολογήσεις, χάνω κάθε διάθεση και μετάνοιωσα επίσης που σχολίασα εδώ.
Ζήτησες απόψεις ανδρών, και θα σου πω απερίφραστα την άποψή μου: σχέση στο χαλαρό και χωρίς περαιτέρω δέσμευση θα έκαναν πάρα πολλοί μαζί σου μολονότι έχεις παιδί. Αν το πράγμα πήγαινε να σοβαρέψει, οι πάρα πολλοί θα γίνονταν ελάχιστοι, διότι μην ξεχνάς και την επιρροή των συγγενών και ''φίλων'' που θα έβαζαν λόγια.
Κοιτα, ως αντρας εγω υα ξερω παντα δυο πραγματα 1) οτι το παιδι σου θα εχει παντα προτεραιοτητα σε σχεση με μενα (λογικο αλλα οχι αποδεκτο) και 2) οτι εχεις δειξει πολυ μεγαλα σημαδια αναφορικα με αρνητικα στοιχεια που σε ελκουν. Επισης εφοσον ειμαστε μαζι σε καμμια περιπτωση δε θα θελα να μεγαλωνω παραλληλα το παιδι του αλλου. Εδω οι περισσοτεροι δε ξερουν καν αν θελουν να κανουν και μεγαλωσουν δικο τους.
Αν κάποιος σε ερωτευτεί πραγματικά, πιστεύω πως δεν θα λειτουργήσει ανασταλτικα το παιδί. Από εμένα πάντως έχεις ένα μπράβο που το κράτησες και το μεγαλώνεις μόνη σου. Αν ήμουν άνδρας θα σε θαύμαζα για την επιλογή σου αυτή.
Προσωπικά, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να κάνω σχέση με μία γυναίκα που έχει παιδί από προηγούμενη σχέση. Αρκεί να υπήρχε αμοιβαίος έρωτας και να μην ένιωθα ότι ψάχνει κάποιον να μεγαλώσει το παιδί. Να συμβάλλει μεν κι ο άντρας στην ανατροφή του, αλλά να μην είναι αυτός ο βασικός σκοπός της σχέσης.* Οι φίλοι σου, μαργαριτάρια. Ξέρουν να σου πατώνουν το ηθικό.
Scroll to top icon