ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω αισθηματα για ενα αγορι με το οποιο εχω να μιλησω χρονια, αλλα τον βλεπω τελευταια.Οταν ημασταν μικρα, δεν μιλουσαμε πολυ: ηταν ενα ανωριμο αγορακι που εκανε βλακειες, μαλλον για προσοχη. Καθως μεγαλωναμε, αρχισαμε να μιλαμε και να πειραζουμε ο ενας τον αλλον. Εμαθα διαφορα για αυτον, οπως το οτι του αρεσαν τα βιβλια (οπως και σε μενα), πραγμα που με εξεπληξε! Ήταν ομως και καπως αλαζονας, και δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι τον σκεφτομουν τοσο πολυ.Μια φορα τον ρωτησα για μια σειρα βιβλιων, και μετα απ'αυτο, ειχε ερθει μονος του και μου ανοιγε συζητηση για αλλα βιβλια. Αυτη ηταν μια αλλη του πλευρα- η φωνη του πιο σιγανη και ηρεμη, γενικα ηταν πιο ηρεμος- που μου αρεσε ιδιαιτερα. Οποτε με πειραζε, εκανα σαν να μη τον αντεχα, για να κρυψω τα αισθηματα μου. Ειχαν γινει και αλλα, και ειχα αρχισει να υποψιαζομαι οτι και εκεινος αισθανοταν το ιδιο. Μετα απο λιγο απομακρυνθηκαμε, μετα πηγαμε σε διαφορετικα σχολεια, και τωρα τον ξαναειδα (απο μακρια), και ενω ξερω οτι, ακομα και αν ειχα δει εκεινη την διαφορετικη πλευρα του, δεν παυει να ειναι και ενας τυπος με μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του, και πιθανον καποιο κομπλεξ, και δεν αξιζει να χαραμιζω τον χρονο μου για αυτον, δεν μπορω να σταματησω να τον σκεφτομαι. Απλως μου εχουν μεινει στο μυαλο οι κουβεντες που ανταλλαξαμε, οι χαζομαρες που μου ελεγε, ο τροπος που με κοιταζε μερικες φορες, οταν ερχοταν να καθισει διπλα μου μονο και μονο για να με πειραξει, και αναρωτιεμαι...αν δεν ημουν τοσο σφιγμενη, ισως θα μου ειχε πει κατι. Ισως θα ειχε συμβει κατι παραπανω.Βεβαια τωρα δεν εχει σημασια, γιατι οι δρομοι μας εχουν χωρισει. Αλλα τον βλεπω απο μακρια, και με πιανει μια νοσταλγια.Ειναι χαζη ερωτηση, αλλα, σας εχει συμβει να ευχεστε να ξανασυναντησετε καποιον, εστω και τυχαια, με την ελπιδα οτι θα ενδιαφερεται οσο και εσεις; Αν ναι, τοτε ξερετε ποσο μελαγχολικα νιωθω αυτη τη στιγμη.