3.1.2014 | 13:07
αποσπασμα
Αναμεικτες εικόνες στο μυαλό μου σε σχέση με τα ματια σου όπως με κοίταξαν εκείνη τη στίγμη.Σαν κρέπα με δύο σοκολάτες, γλυκιά και πικρήΌχι σημάδια σ’ακούω να λες κι άλλο ένα συρματόσχοινο με διαπερνάΚάθετα, στο ύψος του λαιμού αυτή τη φορά Μου κόβει την ανασα και η κίνηση που εκανα να φτάσω το λαιμό σου μένει μετέωρηΠιάνω το συρματόσχοινο, το τσαλακώνω γρήγορα στο χούφτα μου για να προλάβωνα σου πω το ξέρω. Ασε με σε παρακαλώ Σε ικετεύω ασε με να σ’ακουμπήσω στο λαιμό.Κενό. Κάθομαι στο μπουντουάρ για άλλη μια ρουφηξιά.Μην απορείς που ενόσω ξέρω είμαι εδω.οι σιωπές οι φαντασίες και τα εξυπνα πουλια δεν απορούν μ'αυτά