ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στα 35 μου χρόνια κατάλαβα ( αργά αλλά έστω και τώρα κατάλαβα) οτι οι παιδικές εμπειρίες που μέχρι σήμερα δεν έδινα σημασία ( άρνηση ) σχεδιάζουν τον ιδιαίτερο μας προσωπικό χάρτη του κόσμου: μια ιδιότυπη, μοναδική αναπαράσταση του κόσμου, η οποία έχει τόση δύναμη που υποβάλλει την ιδέα ότι αυτή η αναπαράσταση είναι ο αυτονόητος κόσμος.Έτσι εάν έχεις ζήσει βία, ένταση, συγκρούσεις, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι το περιβάλλον που καλείσε να ζήσεις είναι απρόβλεπτο συναισθηματικό ( αγάπη, παραδοχή ανα πάσα στιγμή μετατρέπονται σε μίσος και αποστροφή) επιφυλάσει συχνά πόνο, ματαίωση  απόρριψη, εγκατάλειψη ( άρα πρέπει να είσαι σε επιφυλακή για να προλάβεις τα χειρότερα και να μετριάσεις τις επιπτώσεις)Τι σου λένε στην ψυχή και την καρδιά σου οι “Αναμνήσεις”: Ότι οι γονείς σου που σου χάρισαν την ζωή, ήταν σημαδεμένοι  από μια καίρια έλλειψη. Θέλουν, αλλά δεν έχουν τρόπο και την ικανότητα να σου δώσουν  αγάπη, ασφάλεια και παραδοχή για να τα καταφέρεις στην ζωή σου.Πρόκειται για καίρια ίχνη της προσωπικής του ιστορίας, στα οποία όλως ιδιαιτέρως αυτο-αναγνωρίζεται ο άνθρωπος— γι’ αυτό και τα ξεδιαλέγεις από το πλήθος της εμπειρίας σου και τα καταγράφεις στις “Αναμνήσεις” του.Η αίσθηση αυτή καταγράφεται ως ακατανόητη, άμεση, τραυματική εμπειρία.Η πρώτες μνημονικές εγγραφές  της συγκεχυμένης, πιθανότατα αγωνιώδους, “ταλαιπωρίας των γονέων” ( ξύλο, ένταση, συγκρούσεις , φτώχεια)  μεταδίδεται σ΄ ένα παιδί  με τρόπους ίσως σκοτεινούς κι απρόσιτους στην όποια ρεαλιστική ανάκληση. Είναι θετικές η αρνητικές διεργασίες που μετουσιώνουν αυτές τις σημαδιακές ψυχικές εγγραφές. Δυστηχώς οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας  — απολαύσεις , τραύματα ή αινίγματα — διαμορφώνουν την ιδιαίτερη, ειδοποιό αίσθηση του κόσμου που συγκροτεί τον τρόπο και το ύφος ενός ανθρώπου ( εάν η οικογένεια σου,  προκαλεί συχνά συναισθήματα μειονεξίας, ντροπή, τρόμο απο φασαρίες, εντάσεις και φτώχεια,  εσύ  τότε πρέπει να κρύψεις και να επιβλήθεις στα αισθήμαα που σε κατακλύζουν ΕΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ , να φάνεις δυνατός και να αντέχεις τον πόνο για τον οποιό δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις, ακουστείς, ακουμπήσεις): Ομώς όσο και να προσπαθείς να ξεφύγεις απο αρνητικές εμπειρίες και τραυματα η προσωπική σου μυθολογία, οδηγεί τα όνειρά σου ( εφιάλτες και σχετικά ) και τις αγωνίες σου  και σου υποβάλλει, εκδήλως ή αδήλως, την αίσθηση ενός προσωπικού πεπρωμένου ( δεν αξίζεις και τόσο, δεν είσαι και τόσο σημαντικός άνθρωπος)  — την πυξίδα της πορείας σου μέσα στον κόσμο ( να προφυλαχθείς, να περιορίζεσε γιατί δεν αξίζεις και τόσο και θα το εισπράξεις εάν ανοιχτείς)  και τοτέ κολάς σε ένα τρόπο ζωής.Εξαιτίας των συμπεριφορών και των συνθηκών που έχεις βιώσει δεν εξελίσσεται (όσο και εάν προσπαθείς μόνος σου),  σε μια  αυτόνομη και ώριμη προσωπικοτητα αλλα αναπτύσσεται σε προσωπικότητα που αισθάνεται ανασφάλεια. μόνωση, μοναξιά, μνησικακία και κρυμμένο θυμό. Βλέπεις στην  αρχή νιώθεις αβοήθητος απο τις απειλές και τις αγωνίες που σε περιστοιχίζουν και αργότερα πλέομ απο  εμπειρία και διαίσθηση αναπτύσεις  άμυνες και συμπεριφορές για να προφυλαχθείς και να σώζεσαι και ένα λεπτότατο αισθητήριο πως να χειρίζεται τους άλλους. ( Σε ξεγελαέι η τακτική, είναι για λίγο και λίγους ,  γιατί οι φόβοι σου με την πρώτη ένταση βγαίνουν παρέλαση μπροστά στον άλλον) Ολα τα παραπάνω σε κάνουν να προσπαθήσεις αρχικά να αποκλειείς τους αλλούς απο την ζωή σου και να αποσσύρεσαι σε μια δική σου νησίδα ζωής που εσφαλμένα νομίζεις ότι είσαι κυριαρχός. Αρχικά  λοιπόν προσπαθείς να αναχαιτίζεις κάθε απαίτηση και αίτημα που σου ζητούν οι αλλοί και θεωρείς ότι ειναι απειλιτικά για την ψυχική ηρεμία και συνοχή σου αλλά οι συνθήκες στην οικογένεια και όσα έχεις διδαχθεί συναισθηματικά  σε έχουν μετατρέψει απο μικρό σ΄ενα συμορφούμενο, και φοβισμένο άνθρωπο που σύρεται πισω απο τις  φιλοδοξίες και ανάγκες των άλλων. Βλέπεις και στην ενήλικη ζωή σε υπονομέυει η ανάγκη για στοργή και επιδοκιμασία, να αγαπιέσαι  και να επιδοκιμάζεσαι  απο το κοινωνικο περιβάλλον. Οτι δηλαδή δεν έζησες μέσα στην οικογένεια και το αναζητάς επίμονα απο τους άλλους. Όταν το συνειδητοποιείς χάνεις τον  αυτοσεβασμό σου, απωθείς δυσφορία και επιθετικότητα και με αυτόν τον τρόπο εγκαταλείπεις την  κριτική σου  ικανοτητα και αλλειώνεις την προσωπικοτητα σου. Αναζητήτας δηλαδή με κάθε τρόπο να καλύψεις τα τρύπια δίχτυα σου... Συχνά καταπνίγεις φιλοδοξιες και επιθυμίες και αρκείσαι στα λιγα και να βολευεσαι στην δευτερη θέση . Έχεις μάθει ότι εάν κάποιοι δικοί σου άνθρωποι δε μπορόυν να επιτελέσουν μια ζωτική λειτουργία ( ασφάλεια, συναισθηματική σταθερότητα, υλική στήριξη)  κάποιος άλλος μπορεί σ΄ένα βαθμό να τα παράσχει ( γειτονία, συγγένεις) και όταν μεγαλώσεις λίγο έσυ ο ίδιος να συμβάλεις το οικογενιακο σύστημα να καταστεί σ΄ενα βαθμό λειτουργικό. Αυτός κύκλος ζωής κάποια στιγμή ολοκληρώνεται με μια πράξη, απόφαση σημαδιακή και καθοριστική για όλη τη μετέπειτα πορεία ζωή σου : Είναι η στιγμή που έστω και στα 35 σου χρόνια προσπαθείς να αυτονομήσεις  το θέλω σου από τις προσδοκίες του οικογενειακού σου περιβάλλοντος. Να πείς όχι σ’ ένα στρέβλο πλαίσιο οικογενειακής συνέχειας,κοινωνικής και οικονομικής: δεν θα γίνεις η συνέχεια των αρνητικών προτύπων σου και δεν θα αναπαράγεις τα οικογενειακά τράυματα σου. Μια επίμονη προσπάθεια άρνησης της θεμελιώδους αίσθησης που έγραψε αρντητικά και θετικά στην ψυχή σου η  πρωιμότερη εμπειρία σου ( να εγκαταλείπεις στα δύσκολα, να παραιτήσε στην πρώτη στραβή)  και έρχεται σιγά σιγά η αφοσίωση και η πρόθεση να προσφέρεις  όποιες δυνάμεις έχεις στην ικανοποίηση του κοινού καλού.Αργά κατάλαβα οτι οι  αλλαγές μπορούν να προέλθουν  μόνο από την είσοδο στην ζωή σου  ανθρώπων που θα επιδράσουν  θετικά στην ατομική σου ψυχολογία, θα σου δείξουν άλλες αντιλίψεις και συμπεριφορές.