Καταλαβαίνω ότι οι αρχικές σας προθέσεις ήταν θετικές. Δε θέλατε να φορτώσετε τον αρνητισμό που βιώνετε σε μια σχέση που κάνει τα πρώτα της βήματα. Ok. Όπως, όμως, διαπιστώνετε οι σχέσεις δε λειτουργούν έτσι. Όλοι κουβαλάμε τα μπαγκάζια μας και μ' αυτά πορευόμαστε κατά μόνας ή με συνοδοιπόρους.Εφόσον η κατάσταση έφτασε στο δια ταύτα, ή του μιλάτε για την πραγματικότητά σας ξεκάθαρα και ρισκάρετε να την κάνει μ' ελαφρά ή συνεχίζετε να παίζετε θέατρο και στην πορεία η σχέση σας διαλύεται λόγω έλλειψης ουσίας.Τροφή για σκέψη: αλήθεια, θέλετε να έχετε δίπλα σας έναν άνθρωπο που θα αδυνατούσε να σας σταθεί γνωρίζοντας τα ζόρια που περνάτε; Οι σχέσεις (όχι οι γιαλαντζί, οι άλλες οι ουσιαστικές) δεν προϋποθέτουν μοιρασιά και ειλικρίνεια;
3.4.2019 | 21:58
Απόσταση...
Το πρόβλημα μου δεν είναι άλλο από την απόσταση... δυστυχώς έχω σχέση εδώ και λίγους μήνες με κάποιον που είμαστε από το ίδιο μέρος αλλά μένει και εργάζεται στο εξωτερικό.. εγω 25 αυτος 32.. Είναι μια δύσκολη κατάσταση που σε μας υπήρχε σχεδόν από την αρχή και αν και ήμουν κάπως αρνητική για το αν πρέπει να ξεκινήσω κάτι, μου αρεσε πολυ και με έκανε να νιώσω με τον τροπο του σιγουριά οτι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Όμως ενω ηθελα να το παραβλεψω η απόσταση δεν υπάρχει μόνο στα χιλιόμετρα αλλά και σε άλλα θέματα.. Οταν τον γνώρισα βρισκόμουν και ακόμα βρισκομαι σε μια πολυ δυδκολη φάση της ζωης μου...οικονομικα, οικογενειακα και ψυχολογικα ομως δεν ηθελα σε καμια περιπτωση να δειξω κατι τετοιο οποτε εκείνος δεν γνωριζε τιποτα για αυτο και του εδειχνα μονο την πλευρα του εαυτού μου που ηταν καλα.. και χωρις να το ξερει μετα απο πολυ καιρο μου εδωσε ζωντανια, χαρα και ελπιδα οτι δεν είναι ολα μαυρα.. ηταν οτι καλυτερο θα μπορουσε να συμβει μετα απο ενα πολυ εντονο σοκ που είχα περασει.. ομως δυστυχως αυτο κράτησε για λιγο.. τα προβληματα συνεχισαν να υπαρχουν και οσο περναει ο καιρος και δενομαι μαζι του, του ανοιγομαι περισσοτερο και αρχισα να του λεω καποια απο αυτα.. ομως νιωθω οτι δεν μπορει να με καταλαβει και δεν του εχω πει εννοειται τα πιο σοβαρα καν.. ενω γενικα δειχνει οτι ενδιαφερεται πολυ και θελει να με βοηθησει δεν μπορει να αντιληφθεί πολλες απο τις δυσκολιες που εχω και ερχομαστε μεχρι και σε συγκρουση...βλεπω οτι περιμενει αλλα και παραπανω απο μενα και ετσι νομίζω οτι σιγα σιγα γκρεμιζεται η "καλη" εικονα που εχει για μενα.. Γενικά ενω εχουμε αρκετα κοινα και σε χαρακτήρα και σε προτιμήσεις ακομα και σε αντικείμενο επαγγέλματος, διαφερουμε εντελως σε επιπεδο ζωης, οικογενεια, εμπειριες και στην κατάσταση που βιωνουμε τωρα.. αυτος ειναι στην καλύτερη φαση της ζωης και της καριερας του και για αυτον ειναι ολα ευκολα, απλα και διαχειρισιμα.. αντίθετα εγω δεν ξερω τι να κανω με τη ζωη μου..παλευω σοβαρα με το αγχος και προσπαθω να βρω μια καλυτερη δουλεια για να καλυπτω τα εξοδα μου χωρις τη στηριξη των γονιων μου και να φυγω απο το σπιτι.. αυτα τα έβλεπα λιγο πολυ απο την αρχη βεβαια.. ομως δεν ηθελα να αφησω τη μιζερια και τις ανασφαλειες μου να χαλάσουν κατι τοσο ομορφο που μου συνεβη και ηλπιζα οτι θα καλυτερέψουν τα πραγματα.. και ενω εκείνος κανει σχεδια για μας εγω δεν ξερω αν μπορω να ακολουθησω και να τα πραγματοποιησω... και νιωθω καποιες φορες οτι δεν μπορω να συνεχίσω γιατι πιέζομαι πολυ να ειμαι καπως αλλιως και να μην ξερει σημαντικα πραγματα για μενα για να μην απογοητευτεί...οπως και να χει πιστευω πως στο τέλος θα τον χασω.. και στεναχωριεμαι που ειναι ετσι τα πραγματα γιατι όταν μιλαμε ή τον βλεπω εστω και απο βιντεοκληση η καρδια μου γεμιζει... και αυτο δυστυχως δεν μπορω ευκολα να το πολεμησω... :(
2
