ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άμα μπορούσα να γυρίσω σε 2-3 λεπτά ένα κλιπακι με εμας... Ίσα ίσα να χωρέσει μερικές στιγμές που βίωσα μαζί σου όντας ο ανεκπλήρωτος μου έρωτας. Την πρώτη φορά που σε ειδα να μπαίνεις στην αίθουσα αργοπορημένος. Το μάθημα που πήγαινα παρότι το είχα περάσει, μόνο κ μόνο για να σε βλέπω. Τις ματιές σου. Τις ατελείωτες νύχτες που σε άκουγα στο ραδιόφωνο. Την πρώτη μας συνομιλία. Την εξομολόγηση των συναισθημάτων μου. Την ευγενική σου απόρριψη. Όταν ακούμπησα με το κεφάλι μου το χέρι σου που στηρίζες στον καναπέ. Όταν σε ρώτησα μετά από καιρό σε σκηνικό ταινίας κάτω από τη βροχή που μόλις άρχιζε γιατί με θέλεις σαν φίλη σου κι εσύ είπες ότι, διαφορετικά, θα άλλαζε το status quo των πραγμάτων. Ξόδεψα τόση ενεργεια. Έπαιρνα θάρρος από την ανάγκη σου για επιβεβαίωση και όταν συζητήσαμε ξεκάθαρα κωλωσες και ούτε αυτό παραδέχτηκες. Δειλία μόνο. Περαστικά μου. Θα σε ξεπεράσω θαρρω