ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειναι κατι βραδια...που το μυαλο μου τρεχει παλι σε σενα...που σκεφτομαι να εισαι διπλα μου...να μου λες...οσα δεν μπορεσες ποτε να μου πεις...να σε νιωθω γαμωτο δικο μου μονο...χωρις φοβο να σου πω ολα οσα νιωθω...και απλα να με αγκαλιασεις...οπως αυτη την αγκαλια παντα ζητιανευα...απο σενα...χωρις εγωισμο...ακομα και αν κατεληγε ...ολο αυτο στη μεγαλυτερη φαρσα... ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ... αλλα θα την ειχα ζησει.. ΝΑ ΠΑΡΕΙ ...μεχρι τωρα ξυπναω..και παλι θα ξυπνησω..για να ξεχασω ..το ονειρο που δεν θα ζησω... ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...ΕΧΩ ΚΑΒΑΤΖΑ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ..ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΧΡΗΣΙΜΕΥΣΕΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ...αχρηστο μαλλον...να μου εισαι καλα....κ ας εισαι δυο τετραγωνα απο μενα...