ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω τι λάθος κάνω και απωθώ τους ανθρώπους δίπλα μου. Καταρχάς να πω, ότι είμαι κοπέλα 27 ετών και πάντα από μικρή δυσκολευόμουν στο να δημιουργήσω νέες φιλίες και παρέες, με αποτέλεσμα τώρα να μην έχω φίλους, ούτε μία καλή φίλη. Με τα χρόνια νομίζω όμως πως βελτιώθηκα λιγάκι σε αυτό το κομμάτι αλλά δεν γίνεται αλλάξω. Δυο-τρία άτομα είναι με τα οποία συναναστρέφομαι και βγαίνω για να έχω μία παρέα. Παρ' όλα αυτά, κάνω εύκολα γνωριμίες και στο παρελθόν έχω κάνει πολλές αλλά μέχρι εκεί, ούτε έχουμε ανταλλάξει τηλέφωνα. Facebook κάποιες φορές ανταλάσσουμε, είτε μετά από δική μου προτροπή είτε από δική τους αλλά δεν μιλάμε ποτέ και πολύ σπάνια να κάνουμε like. Πάντα εγώ παίρνω την πρωτοβουλία να στείλω ένα χαλαρό μήνυμα χωρίς όμως ωστόσο να προτείνω έξοδο, για να μην φανώ απελπισμένη ή καταπιεστική. Συνήθως μου απαντάνε. Υπάρχουν όμως φορές που καθώς υπάρχει συζήτηση (όχι άμεση) προφανώς η συνομιλήτρια να με έχει βαρεθεί και δεν απαντάει στο τελευταίο μου μήνυμα και έτσι η επικοινωνία να διακόπτεται. Αν όμως συνεχιζόταν τότε θα μου δινόταν και η ευκαιρία ρίξω την πρόταση. Να σημειώσω ότι οι συζητήσεις δεν είναι μεγάλες σε έκταση ούτε σε χρονικό διάστημα για να γίνομαι κουραστική, αν και αυτό νομίζω πως δεν έχει καμία σημασία. Πριν την ανταλλαγή του facebook όλα φαίνονται να είναι μια χαρά και να βγαίνουμε και να σκέφτομαι ότι επιτέλους βρήκα νέους ανθρώπους. Μετά όμως την ανταλλαγή, η επικοινωνία μας αραιώνεται, μάλλον γιατί δεν χρησημοποιώ το facebook παρά μόνο να μιλάω με δικά μου άτομα και να διαβάζω ειδήσεις. Ούτε παιχνίδια παίζω, ούτε φωτογραφίες ανεβάζω, ούτε αναρτήσεις κάνω, ούτε check-in και τα tag τα έχω απενεργοποιήσει. Δεν έχω πολλά like ούτε κάνω ποτέ σε κανέναν, ούτε μου στέλνουν πολλά άτομα για ευχές. Εγώ θα στείλω σε καλούς γνωστούς πότε στον τοίχο τους, πότε σε προσωπικό μήνυμα. Νομίζω πως αυτό είναι που κοιτάνε οι περισσότεροι, το πόσο δραστήριος και δημοφιλής μπορεί να είναι κάποιος στο facebook. Σίγουρα κάνω κι εγώ κάποιο λάθος αλλά δεν ξέρω ποιό είναι αυτό. Ίσως πρέπει να αρχίσω τα check-in και τις φωτογραφίες του εξωτερικού που πηγαίνω, τι να πω... Θυμάμαι προ-facebook εποχή, ανταλλάζαμε τηλέφωνα και όλα ήταν πιο εύκολα. Πλέον αν ζητήσω τηλέφωνο αισθάνονται ότι εισβάλλω στον προσωπικό τους χώρο και με κάνουν να τρέπομαι και αντί για τηλέφωνα μου ζητάνε facebook χωρίς όμως ποτέ να μου κάνουν κάποιο like (απο παλιές φωτογραφίες) ή να στείλουν ένα μήνυμα ή έστω μία ευχή. Απλά και μόνο να αυξήσουν τους φίλους, τα like και τις ευχές. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει. Και να φανταστείτε αυτά τα δυο-τρία άτομα με τα οποία βγαίνω, είναι προ-facebook εποχής, μετά-facebook εποχής, ούτε ένα άτομο, ούτε μισό. Τελικά νομίζω είμαι μία πάρα πολύ δύσκολη περίπτωση και πάρα πολύ δύσκολα θα βρω κάποιο άτομο που να ταιριάζουμε ακόμα και για ένα απλό χαβαλέ. Αν ποτέ καταφέρω να βρω (έστω ένα άτομο) κάποιον/α που να έχουμε χημεία θα είναι ένα πολύ μεγάλο θαύμα για εμένα.Συγγνώμη για το ξέσπασμα και την μεγάλη έκταση του κειμένου και ευχαριστώ όσες και όσοι διαβάσατε την εξομολόγησή μου.Καλό Σαββατοκύριακο!