10.6.2013 | 20:06
Απρόσωπη πόλη
Καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου για ένα τσιγάρο. Σκεφτόμουν σαν σήμερα τα όμορφα καλοκαίρια που περνούσα στον τόπο μου , στη Ρόδο. Με φίλους στη θάλασσα , με μια μεγάλη παρέα , γνωρίζοντας συνέχεια διάφορα άτομα. Απέναντι μου για θέα σπιτιού , πολυκατοικίες . Σε ένα μπαλκόνι με ψηλά κάγκελα που θυμίζει φυλακή ένα κοριτσάκι να παίζει. Μιλούσε συνέχεια και εγώ αναρωτιόμουν με ποιον. Η απάντηση μου ήρθε όταν άκουσα την φωνή ενός μικρού αγοριού από την απέναντι της πολυκατοικία. Καθόταν και αυτό στο μπαλκόνι και παίζαν μαζί, από διαφορετικά μπαλκόνια.Μου σπάραξε την ψυχή.
