12.9.2013 | 02:52
Άραγε...
όσοι γράφουμε εδώ να είμαστε πικραμένοι και γεμάτοι κόμπλεξ, ανασφάλειες, απωθημένα κ.τ.λ. Τους περισσότερους από όσους γράφετε σας νιώθω πολύ οικεία αλλά βλέπω και τόσο πόνο και μοναξιά. Και εγώ όποτε έχω εξομολογηθεί για άσχημα πράγματα γράφω. Από την άλλη είναι ωραίο να εκφραζόμαστε με το γραπτό λόγο, το κάνει πιο συγγραφικό κάποιες φορές. Αλλά τόσες πληγές, κρίμα! Και κάποιοι φαινεστε τόσο ενδιαφέροντες με αυτά που λέτε. Αυτά.
