ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένεκα της ημέρας των γυναικών, σήμερα θα αναφερθώ στην δική μου περίπτωση αναζήτησης του έτερου μου ήμισυ. Είμαι 22 ετών και τα τελευταία χρόνια έχω αφιερωθεί πλήρως στην εργασία μου, προσπαθώντας να φτάσω στο μέγιστο σημείο των επαγγελματικών μου δυνατοτήτων. Αυτή η απασχόληση με έχει φέρει σε διάφορα σημεία άνα τον πλανήτη, μου έχει δώσει πολλές εμπειρίες, οικονομική ανεξαρτησία, σεβασμό, φιλοδοξία και γενικά το απαιτήτικο περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι με έχει καθορίσει ως χαρακτήρα, προσπαθώντας συνεχώς να βελτιώσω τα τυχόν ελλατώματα που διαθέτω. Και όλη αυτή η διαδικασία είναι κάτι που με ολοκληρώνει και με γεμίζει, και για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν θα είχα χώρο στην ζωή μου για κάποιον άλλο, και έτσι τα τελευταία χρόνια δεν επέλεξα να έχω κάποια σχέση. Όλα ωραία μέχρι εδώ. Δυστηχώς όμως δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που επέλεξα να μην αναπτύξω κάποιο ιδιαίτερο βαθμό οικειότητας με κάποιον άλλο άνθρωπο.Βλέπετε, ο μόνος άνθρωπος που θα ήθελα δίπλα μου θα ήταν κάποιος όμοιος με εμένα. Όχι απαραίτητα με τα ίδια ενδιαφέροντα, αλλά παρόμοιας συμπεριφοράς και ιδεολογίας. Ένας άνθρωπος που θα κυνηγούσε το επαγγελματικό μέλλον του, θα έκρινε με αντικειμενικότητα τον σύντροφο του και θα είχε ως στόχο την συνεχή του βελτίωση ως χαρακτήρας, που να διέπετε με αρετές όπως ευγένεια, πειθαρχεία και κοινωνικότητα. Ένας άνθρωπος που θα ήθελε κάποια στιγμή να ηγηθεί, να ξεχωρίσει αλλά παρόλα αυτά να παραμείνει ταπεινός. Μια σχέση εν συνοψη η οποία θα ωθούσε σε περαιτέρω εξέλιξη τον κάθε σύντροφο.Κάτι το οποίο βεβαίως αποτελεί ουτοπία, τουλάχιστον σε αυτό το ηλικιακό κοινό που απευθύνομαι, καθώς οι περισσότεροι νέοι/ες συνειδητοποιουν πως είναι ενήλικες πολύ μετά τα 18, και ελάχιστοι είναι αυτοί που θα κυνηγήσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους από τόσο μικρή ηλικία, που θα έχουν αυτήν την φλόγα μέσα τους για συνεχή εξέλιξη, δίχως να λογαριάζουν σύνορα, ηθικά πλαίσια και προκαταλήψεις. Άραγε έχει τύχει ποτέ να γνωρίσετε τέτοιο άνθρωπο, γένους θυληκού?