ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει, μου λείπει που κάθε Παρασκευή κοιμόμασταν μαζί, ξαπλωνε στην μια πλευρά και εγώ ξαπλωνα πάνω του και μου χάιδευε τα μαλλιά. Μου λείπει που περασαμε τόσες γλυκιές στιγμές μαζί, μου λείπει που στην αγκαλιά του ένιωθα καλύτερα από το σπίτι μου, μου λειπουν παρα παρα πολλα μικρά πράγματα που κάναμε και ήταν δικά μας. Μα κάτι τέτοιες στιγμές που τα θυμάμαι και κλαίω μέσα στο σκοτάδι, προσπαθώ να συγκρατήσω την λογική μου, η οποία λέει ίσως την αλήθεια, ότι με αφησες στις δύσκολες στιγμές μόνη μου, και ότι οι καλες στιγμές μπορούν να συμβούν με τον καθένα, γιατί στις καλες στιγμές όλοι θελουμε να συμμετέχουμε, στις αγκαλιές και στις γλύκες, στις άσχημες στιγμές όμως; Και εγώ ήμουν και στις άσχημες δίπλα σου, οχι από υποχρέωση αλλά επειδή ήθελα να ειμαι κοντά σου περισσότερο από τις καλες στιγμές, γιατί το να κανεις τον άνθρωπο σου καλα (όσο μπορείς) είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Μάλλον σε αυτό δεν συμφωνούμε.. γιατί έμεινα μόνη σε πολλές άσχημες στιγμές. Και κάτι τέτοια βραδια που μένω σπίτι μόνη κι εσυ είσαι εξω και διασκεδάζεις σκέφτομαι ότι αν πραγματικά ήθελες θα ήσουν εδώ, όπως εκανα και εγω, πάντα πίστευα ότι αν κάποιος θέλει κάτι πολυ δεν τον εμποδίζει τίποτα, αλλά εσυ δεν θέλεις αυτό είναι το θέμα. Και ποναει το μυαλό μου να καταλάβει τον τρόπο σκέψης σου, πως τα ξεχασες ολα και με παρατησες έτσι; Αλλά θα συνεχίσω να σκέφτομαι ότι οι καλες στιγμές χτίζονται με τον οποιοδήποτε, και μάλλον αυτό ήσουν, ένας οποιοσδήποτε, και εγώ σε ονόμασα άνθρωπο μου. Ελπίζω σε κάποιο βράδυ που θα συνειδητοποιήσω ποσο χαζο ήταν που ένα βράδυ σαν αυτό, έκλαιγα για εσένα.