ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να σας ζητήσω την συμβουλή σας. (Πάω σε δίγλωσσο ιδιωτικό 7 τάξεων σχολείο στην Κυπρο.) Είμαι Year 2 και αυτός Year 4. Πριν από 6 μήνες περίπου το διάλλειμα περνούσαν από μπροστά μου 2 αγόρια, 2 χρόνια μεγαλύτερα μου (Year 4), με κοίταζαν. Στην αρχή σκέφτηκα μπορεί να μην με κοιτάζουν εμένα, δεν έδωσα σημασία. Την επόμενη μέρα κάναμε την γιορτή της 1 Οκτωβρίου στο σχολείο, καθώς καθόμουν στο αμφιθέατρο του σχολείου στο κέντρο κοίταξα διακριτικά στα αριστερά μου όπου εκεί κάθονταν Year 4, το βλέμμα του ενός από τον δυο αγοριών που με κοίταζαν το διάλυμα ήταν καρφωμένο πάνω μου, γύρισα μπροστά μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα, μετά από λίγο ξανακοιταζω διακριτικά το ίδιο συνέχιζε να με βλέπει. Εκεί λέω κάτι συμβαίνει δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Βγαίνοντας διάλλειμα μου χαμογελούσε... Την επόμενη μέρα περνούσαν δυο φίλοι του από μπροστά μου και λέει ο ένας αυτή είναι; και απαντά ο άλλος Ναι. Νόμιζαν ότι δεν τους άκουσα και προχώρησαν. Μετά από λιγες μέρες Παρασκευή πρωί μιλούσα με δυο φίλες μου. Περνάει απο δίπλα μας και μας λέει Καλημέρα σας με ενα χαμόγελο που δεν λέει φίλος σε φιλη, με το χαμόγελο και το βλέμμα του καρφομαινο πάνω μου, εγώ του απάντησα Καλημέρα. Μετά καθώς περίμενα να μπω στην τάξη έβγαινε από μέσα με είδε και έμεινε στην πόρτα με έβλεπε δεν ήξερα τι να κάνω οι συμμαθητές μου με έσπρωχναν να μπω μέσα αναγκαστικά μπήκα τι να έκανα; Μετά οταν έφευγα από το μάθημα της Φυσικής και πήγαινα προς το μάθημα της Ιστορίας ήταν οι δύο από της τρείς τάξεις των Year 4 στην αυλή. Καθώς περπατούσα τον είδα να με κοιτάζει ήταν με τους φίλους του όταν τον πλησίαζα (γιατί δεν μπορούσα να πάω από αλλού έπρεπε να περάσω από δίπλα του), οι φίλοι του απομακρύνθηκαν και χαμογελούσαν δεν ήξερα τι να κάνω πέρασα διακριτικά από δίπλα του σαν να μην συμβαίνει τίποτα (κοιτούσα κάτω). Την επόμενη εβδομάδα με έβλεπε και μου χαμογελούσε καθημερινά. Μέσα στην εβδομάδα ξανά περνούσαν δυο συμμαθητές του και λέει ο ένας αυτή είναι που... και τον αγγίζει διακριτικά ο άλλος και του λέει ναι, και αυτοί νόμιζαν ότι δεν τους άκουσα. Μετά απο λίγες μέρες Δευτέρα πρωί πήγα στον χώρο που κάθετε το year μου ήμουν μόνη μου περίμενα της φίλες μου, ξαφνικά τον είδα μπροστά μου με ενα φίλο του ήταν ακριβώς απέναντι μου και με έβλεπαν πάγωσα δεν ήξερα τι να κάνω έφυγα πήγα στην τάξη. Καθώς περνούσε ο καιρος μου χαμογελούσε τον τελευταίο ένα μήνα ξεκίνησε να με κοιτάζει συνεχια και με κοιτάζουν και μερική φίλοι του και μου χαμογελούν. Την εβδομάδα που μας πέρασε είχα μάθημα γυμναστικής κάναμε μια μικρή πρόβα για την παρέλαση (στην οποία θα λάβουν μέρος το year 2 το year 4 και το year 6 οπότε θα λάβει και αυτός και εγώ). Αφου μας εμειναν 20 λεπτα παίζαμε, μερικά κορίτσια έπεζαν Μπάσκετ και άλλες επεζαν γερμανικό εγώ έπεζα γερμανικό. Καθώς πεζαμε αυτός πήγαινε από το block A στο block B. Εγώ οπως σας είπα έπεζα γερμανικό αυτός σταμάτησε έξω από το γήπεδο και με κοίταζε για λίγα λεπτά πάγωσα δεν ήξερα τι να κάνω για αυτό έχασα επίτηδες για να βγω έξω οταν βγήκα έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα και με έβλεπε και μετά έφυγε. Μετά καθώς μπήκαμε στην τάξη μετά το διάλλειμα αφήσαμε λίγο ανοιχτή την πόρτα μέχρι να έρθουν όλοι, τον είδα σταμάτησε στην πόρτα και με έβλεπε, μετά έκλεισε η Καθηγήτρια την πόρτα και έφυγε. Ειμαι πολύ προβληματισμένοι καθώς περνάει ο καιρός με βλέπουν και περισσότερη φίλοι του και μου χαμογελουν.Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν σας λέω βέβαια ότι με θέλει αλλά δεν μπορεί να είναι τυχαία ολα αυτά! Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει αλλά νομίζω δεν πρέπει να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση, και μου λείπει λόγο καραντίνας. Σας παρακαλώ αν μπορείτε πείτε μου την γνώμη σας!