29.8.2011 | 17:02
αρχισα
να περνω ladose.(ειμαι 33)ειμαι πολυ της υγιεινης και δεν μου αρεσουν τα φαρμακα.(κανω και δυο χρονια ψυχαναλυση) αλλα μονη μου στην Αθηνα αυγουστιατικα επεσα πολυυ... επρεπα να παρω κατι δεν αντεχα!! ,ουτε απο το κρεβατι δεν μπορουσα να σηκωθω.....ενιωθα να πνιγομαι να ποναει το κεφαλι μου (παρα πολυ) και φοβερη κουραση και κλαααμααατωρα μετα απο μια εβδομαδα που τα περνω νιωθω πολυ καλυτερα. σαν να μην ποναει τοσο η μοναξια μου σαν να μην ποναει η οποια αποριψη απο τους αλλους...δεν πονανε πια οσα εχασα οσα δεν εκανα....οσα με πληγωσαν και με πληγωνουν.σαν να ειμαι πιο χαρουμενη και πιο χαλαρη και αναρωτιεμαι? μηπως τελικα μερικοι ανθρωποι χρειαζονται πραγματικα τετοια βοηθηματα?εχω φαει πολλα σκατα εξαιτιας του χαρακτηρα μου και των αλλων ....ισως χρειαζομαι να περνω το χαπι της ευτυχιας για λιγο καιρο....η γνωμη σας?ευχαριστω πολυ
