ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για να πληγωθείς τόσο βαθιά ώστε να μην ξαναπιστέψεις στους ανθρώπους και στον αληθινό και αμοιβαίο έρωτα. Είχα μία σχέση στην οποία έδωσα πολλά περισσότερα απο όσα θα έπρεπε τελικά. Το αποτέλεσμα ηταν ο άνθρωπος αυτός να μην εκτιμήσει τίποτα απο όσα έκανα και να με προδώσει με το χειρότερο τρόπο. Πέρασαν δυόμιση χρόνια για να καταφέρω να πω οτι είμαι πια καλα. Γνώρισα πολύ κόσμο, βγήκα αρκετά ραντεβού και έκανα κάποιες απόπειρες σχέσεων οι οποίες κράτησαν το πολύ 3 μήνες..Οι λόγοι που τελειωναν είχαν κατα κύριο λόγο την ίδια αιτία:...κανείς δεν ήθελε να δεσμευτεί ουσιαστικά..!!Το τελευταιο δίμηνο λοιπόν βγαίνω με ένα παιδί που ενώ λεει οτι με γουσταρει, δεν έχει αυτη την αγωνία να με δει και ούτε το επιδιώκει ιδιαίτερα. Όταν είμαστε μαζί είναι όλα τόσο όμορφα αλλα μόλις χωρίζουμε πάντα κάτι θα γίνει να ξενερώσω. Νιώθω οτι δημιουργεί ενα συναισθηματικό τοίχος ανάμεσά μας και δεν μπορώ να αφεθώ..Έχω τόσο πολύ την ανάγκη να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν. Να δώσω όλα αυτά που έχω μέσα μου αλλά πάντα κάτι συμβαίνει και αυτό δεν γίνεται. Νίωθω πως αν τον χάσω απο την ζωή μου θα στενοχωρηθώ σίγουρα γιατί για ακόμα μία φορά κάτι που θα θέλω πολύ, θα έχει τελειώσει....αλλά η απουσία του δεν θα είναι τόσο σημαντική για μένα...γιατί ουσιαστικά είναι απών απο τη ζωή μου.......και αυτός....Απλά νιώθω πλεον οτι τα αισθηματά μου είναι τόσο ρηχά..νιώθω πώς έρχονται και φεύγουν άνθρωποι απο τη ζωή μου και εγώ δεν μπορώ να αφεθώ..δεν μπορώ να δώσω αυτό το 100% που θέλω....δεν μπορώ να ερωτευτώ.... απλά μένω μόνη μου, σε μία μοναξιά που έχω συνηθίσει εδώ και χρόνια....σαν να έχω ξεχάσει πώς είναι να είσαι με κάποιον.....σαν να μην το έχω ζήσει ποτέ τελικά...γιατί απλά πάντα ο ένας απο τους δύο θα θέλει περισσότερο....ο ένας απο τους δύο θα προσπαθεί....και τελικά αυτός ο ένας θα είναι που θα φεύγει και θα επιστρέφει στην ασφάλεια που του δημιουργεί εδώ και τόσο καιρό η μονάξιά.......γιατί τελικά είμαστε τόσοι πολλοί αυτοί που είμαστε μόνοι....τόσοι πολλοί....