ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 3 μήνες ακόμα στο στάδιο της ΑΡΝΗΣΗΣ. Δεν έρχεται η μέρα της αποδοχής, ποτέ ποτέ η διαπραγμάτευση. Δεν αφήνω την κατάθλιψη να έρθει. Ακόμα και αυτό το αρνούμαι. Ευτυχώς. Δε θα σταματήσεις να έρχεσαι στα όνειρα μου. Ολόκληρες ταινίες στα όνειρα μου, φαντάζουν σαν πραγματικά γεγονότα. Λες και τα ζούμε μαζί. Αλλά τελικά το πρωί που χτυπάει το ξυπνητηρι αντιλαμαβανομαι την θλιβερή πραγματικότητα. Μια λέξη, ένας ήχος, μια τοποθεσία, ένα ρούχο, ένα άρωμα και πάλι είσαι εκεί. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΡΕ ΚΩΣΤΗ ΜΟΥ. Δε μπορώ. Όπου και να κοιτάξω είσαι εκεί. Αρνούμαι να προχωρήσω, όχι ηθελημένα αλλά άθελα μου. Τα μάζεψα όλα τα πράγματα σου και τα έχω φυλαγμένα στο βάθος της ντουλάπας. Αλλά το βράδυ που πέφτω στο κρεβάτι την κοιτάω και λέω από μέσα μου ότι είσαι εδώ. Σε αφουγκράζομαι, σε αγκαλιάζω , νιώθω την ανάσα σου, τα σκληρά γενιά σου, να ακουμπάνε την πλάτη μου καθώς με έχεις σφιχτή αγκαλιά. Αναζητώ την ΑΠΟΔΟΧΗ για να προχωρήσω παρακάτω, αναζητώ μια συνταγή με την οποία σβήνεις επιλεκτικά τις μνήμες σου. Σταματά να με επισκέπτεσαι. ω σε δυο κόσμους.