ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το πρωί πήγα στο νοσοκομείο για κάποιες εξετάσεις ρουτινας. Μολις τελείωσα και περπατουσα στο διάδρομο για να βγω με σταμάτησε ένας κυριο για να με ρωτησει που είναι ενα γραφείο.Φορουσε το άρωμα σου μαλλον οχι το άρωμα σου αλλα το άρωμα σου οπως μυριζε μόνο στο δικό σου σώμα. Μολις η μυρωδιά έφτασε στους πνεύμονες μου και απο εκεί στο μυαλό μου ένιωσα να χανω την γη απο τα πόδια μου. Ακουμπησα στον τοιχο και ευτυχώς ο γιατρός που πριν λίγο με εξέταζε ήταν πίσω μου. Πώς βρέθηκα ξανα στο γραφείο του ούτε που θυμάμαι. Μόλις συνηλθα ήθελα να φυγω. Ο γιατρός ανενδοτος.Δεν έχω να παω πουθενά αν δεν γίνουν ολες οι εξετάσεις. Δεν λιποθυμαει λέει έτσι ο κόσμος. Έτσι και χειρότερα λιποθυμαει γιατρε μου.Μεχρι να βγουν οι εξετάσεις μιλαγαμε λιγο. Επέμενε να ρωταει τι ενιωσα. Όταν είδε πως οι εξετάσεις ηταν άριστες η επιμονή του έγινε χειρότερη.Ντρεπομουν για ολη αυτή την αναστάτωση μα του είπα γιατι πρώτη φορα μετά απο χρόνια κάποιος ρωτουσε για μένα ειληκρινα.Δεν γελασε οπως περιμενα μα έδειξε κατανόηση.Καναμε και ενα μινι μαθημα για τον εγκέφαλο και πως αντιδρα σε διάφορα ερεθίσματα.Αποψε που θα βγω μαζί του ελπίζω να μην σκεφτω ουτε εσενα ουτε το άρωμα σου.