ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλα περνάνε, αργά ή γρήγορα όλα περνάνε.. Αυτό λέω στον εαυτό μου κάθε φορά το βάρος της σκιάς σου πέφτει στην πλάτη μου...Στο επιτρέπω ,αλλά δε σου το επιτρέπω, να μου προκαλείς αυτήν την ανατριχίλα που μετατρέπεται σε ρίγος, θύμος, θλίψη, επανάσταση, εξαγρίωση, απελπισία, δύναμη και ξανά απ την αρχή! Δεν θα το παραδεχτώ ποτέ,ούτε στον εαυτό, το πως νιώθω για σένα, γιατί δεν σου αξίζει. Δεν αξίζεις σ έμενα το χάος που μου προκαλείς. Δεν αξίζεις εσύ σε μένα. Φύγε λοιπόν, φύγε και άσε μόνο λίγη από την γλυκιά γεύση του πρώτου μας φίλιου , να έχω να θυμάμαι πως είναι να ανθίζει ξαφνικά το 'είναι' σου, και την απογοήτευση που μου προκάλεσε το τέλος σου...Την χρειάζομαι την πίκρα αυτή, για να πατήσω πάνω της και να την κάνω μάθημα...Άσε με να αναπτυχθώ και μην με κρατάς άλλο πίσω. Άσε με να ανοίξω τα φτερά μου μακριά από την πραγματικότητα που θες να μου προσφέρεις. Άσε με...Εγώ δεν σε κρατάω πια...