ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον το σκεφτηκα καλα. Λοιπον η αγαπη (σε οποιαδηποτε μορφη) διχως σεβασμο δε νοειται αγαπη. Το να απομακρυνεσαι απο καπου που δεν σε σεβονται σαν ατομο(γιατι απο οποια ιδιοτητα κι αν με δεις, παραμενω η ιδια και πληγωνομαι). Στο διαταυτα, κοροιδο δεν εισαι αλλα ολα τα συναισθηματα που λες μαλλον ηταν μια εκρηξη εγωισμου αν θυμηθουμε οτι απο τη μια με εβριζες και την αλλη το αναιρουσες. Με εβρισκες ψωνισμενη επειδη πλεον σου εθετα ορια για να μη ξαναπληγωθω. Με βρηκες υποκριτρια επειδη εκανα μια προσπαθεια να παω παρακατω με καποιον που φαινοταν καλο παιδι (κι ας μην ηταν εντελει) την ιδια ωρα που με μειωσες πολυ ασχημα. Εκτιμω οτι θες να ειμαι καλα, αλλα ναι ανειλικρινης παραμενεις. Μια πραξη ολη κι ολη ειχα ζητησει, χωρις δεσμευσεις και δεν. Ασφαλως και κοροιδευεις (εσενα) αν πιστευεις οτι ενιωσες ή νιωθεις κατι θετικο για μενα. Για την ιδεα που επλασες για μενα , δεν ξερω... Για μενα την ιδια τιποτα. Αλλα καταλαβαινω και θυμωνω κυριως με μενα που εκτιμωντας αλλα ατομα καταληγω να υποτιμω εμενα. Το ξερω πως πρεπει να δουλεψω πολυ με τον εαυτο μου, δεν εχω αυταπατες, θα γινω ομως καλυτερη, οσο χρειαστει για να κανω να χαμογελανε και να νιωθουν ομορφα ειδικα με τον εαυτο τους αυτοι που παντα θα αξιζουν : τα παιδια. Και τι αλλο ηθελα να σου πω; Ενα παιδακι ειναι καλοζωισμενο και του αγοραζουν συνεχεια δωρακια ομως καταληγει να τα κακομεταχειριζεται και αφου τα χαλασει να θελει αλλα. Του ξαναπαιρνουν χωρις πολλα-πολλα αλλα(κακως και ιδου ποιος φταιει) ομως μια φορα καθως η κατασταση οδηγει σε μεγαλο κοστος προειδοποιει πως δεν υπαρχουν αλλα χρηματα συνεπως να προσεξει τα παιχνιδια του. Το παιδι το χαλαει κι αυτο καθως παιζει οπως-οπως μαζι του και τοτε πραγματι δεν του ξαναπαιρνουν αλλο. Επιμενει,τιποτα. Χτυπαει στο συναισθηματισμο τιποτα. Ειδικα οταν βλεπει πως το τελευταιο σπασμενο παιχνιδακι του το παιρνουν και το δινουν σ' αλλο παιδακι θυμωνει ακομη πιο πολυ. Θελει γρηγορα το παιχνιδι του, εστω καπως χαλασμενο. Δεν το παιρνει πισω και στεναχωριεται βαθια και ποτε βριζει και ποτε τον πιανει συναισθηματισμος. Περναει καιρος και του φερνουν εκεινο το παιχνιδακι... Με συγκρατημενη οργη λεει πως ειναι καλα και δεν το θελει (βρηκε αλλο) και πως το σιχαινεται τωρα που το ακουμπησε αλλος αλλα απο την αλλη δεν θελει να το δειξει οτι τον πειραξε.Στην παραπανω ιστορια δεν βλεπεις αγαπη και ανιδιοτελεια; Και μονο ο τροπος που 'παιζουμε' αρκει... Βεβαια κι αυτη εκει που εδινε επρεπε να θεσει ορια. Αλλα ο εστιασμος γινεται αλλου στο οτι το παιδι δεν αγαπησε το παιχνιδακι, του πηραν κατι δικο του χωρις να του δωσουν αλλο και για λιγο το εξιδανικευσε... Μην μπερδευουμε την εννοια της αγαπης με εγωιστικα ξεσπασματα. :-) !!!!!