ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλέπω τις εξομολογήσεις πολλών από εδώ μέσα που λένε "είμαι *τόσα* χρόνια μόνος μου/μόνη μου". Και σκέφτομαι και λέω.Γιατί πρέπει ντε και καλά να είμαστε με κάποιον ή με κάποια? Γιατί έχετε την ανάγκη να βρίσκεται πάντα κάποιος που θα του απευθύνεται το λόγο ως "αγόρι σας" ή "κοπέλα σας"? Πλέον θεωρείται μειονέκτημα αν είσαι 25 (και πολύ λέω) και δεν έχεις κάνει σχέση ή αν έχεις να κάνεις σχέση πάνω από ένα χρόνο. Το θεωρω γελοίο. Οι πλειοψηφία των φίλων μου παραδέχτηκε ότι δεν αισθάνονται πραγματικά, ουσιαστικά συναισθήματα για τις κοπέλες με τις οποίες αυτη την περίοδο είναι σε σχέση. Πρέπει να μάθετε ότι το να είσαι μαζί με εναν άνθρωπο, δεν έχει να κάνει με το θεαθήναι ή το τί προστάζει ο κοινωνικός νόμος. Έχει να κάνει με την αμοιβαία κατανόηση. Να κοιτάς στα μάτια τον/την σύντροφό σου και να μην χρειάζεται να μιλήσετε για να συνεννοηθείτε. Σταματήστε πια να συνδέεστε και να αναλώνεστε άσκοπα με άτομα που κατα βάθος δεν γουστάρετε, μόνο και μόνο για να μην φανείτε ξενέρωτοι.Αν είσαι ολόκληρος, δεν χρειάζεσαι άλλο μισό.