ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ενα φανάρι κοντεύω απρόσεκτα να κολλησω στον μπροστινό. Το αντιλαμβάνεται ο διπλανός μου, μου χαμογελά και προσπαθεί να μου μιλήσει. Και σκέφτομαι: " Επιτέλους ενας άντρας που δείχνει ενδιαφέρον ακομα κι εν κινήσει! ". Ανταποδίδω τα χαμόγελα. Και κάποια στιγμή μου κανει νόημα να σταματήσω! Κι εγώ οδηγώντας στην δεξια λωρίδα, δεν εχω επιλογή γιατί υπηρχε σταθμευμένο αυτοκίνητο μπροστά, και βγαζω αλαρμ. Δεν ειχα σκοπο να το κάνω κι επίσης γυρνούσα απο αισθητικό, άρα απαγορευόταν να με δει κάποιος σε αυτή την κατάσταση απο κοντά. Συνεχίζει λιγο το κυνηγητό και στο επόμενο φανάρι μου λέει: " σου κάνει νόημα η αστυνομία και δεν σταματάς;" ενώ μου δειχνει κάτι σαν υπηρεσιακή ταυτότητα. Και με ρωτα το όνομά μου εν συνεχεία. Και λεω με ναζι και χαμόγελο: "Αν το μαθεις μετά θα πρέπει να πεθάνεις! " Και τι μου απαντά; "Πήγαινε πεθανε εσυ!"Και ρωτάω: εσεις, τα σώματα ασφαλείας απο την Αργολίδα - απ'οτι φανερωναν οι πινακιδες του- τέτοιους τρόπους έχετε πάντα; Δεν αργειτε να δειξετε τον πραγματικό σας εαυτό! Ειμαι παράλογη που το βρίσκω απλα τραγικό;