ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θα ηθελα απλα να μου στειλεις ενα μηνυματακι για να δω οτι με σκεφτεσαι ή θα ηθελα να μου απαντησεις σε εκεινο το επαγγελματικο mail για να καταλαβω οτι με σκεφτεσαι (εστειλες, απαντησα, απαντησες, ξαναεστειλα, και περιμενω, σου εδειξα εξαλλου και μεσα απο αυτο οτι εγω εσενα νοιαζομαι, εσενα ηθελα να καλυψω), δεν θελω κατι, ουτε προκειται να αλλαξει κατι, δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι, εχω διαλεξει το δρομο και προσπαθω να τον ακολουθησω, δεν επικοινωνω μαζι σου, σε σκεφτομαι λιγο, προσπαθω να βαλω σε ταξη την ζωη μου. ειμαι καλα. τα παω αρκετα καλα, αν και θα μπορουσα και καλυτερα. εσυ μαλλον (αν ισχυουν τα οσα μου ελεγες) και αυτα που τυχαια εμαθα δεν εισαι καλα, σε εχει πιασει και ο εγωισμος σου μαλλον, δεν ξερω τι συμβαινει με εσενα. δεν ξερω αν ελεγες αληθεια ή μαλλον ψεματα, προς το δευτερο κλεινω. νιωθω τις τελευταιες μερες οτι με σκεφτεσαι λιγο, οσο και εγω, οταν και οι δυο σκεφτομασταν πολυ ο ενας τον αλλον τοτε το νιωθαμε και ας μην επικοινωνουσαμε.ξερω οτι θα επιδιωξεις παλι επικοινωνια και θα μου πεις οτι το εκανες για εμενα για να ειμαι ηρεμη και σεβαστηκες να μην επικοινωνησεις αυτες τις τοσο σημαντικες μερες για εμενα, εγω θα κανω οτι σε πιστευω ενω ξερω οτι θα λες μπουρδες και οτι απλα θα περιμενες να κανω εγω πρωτη κινηση, αν ηθελα θα εκανα, απλα δεν θελω, αυτο πρεπει να καταλαβεις. δεν θελω για πεντε χιλιαδες λογους, οχι μονο για τους προφανεις. περασα χθες αργα, ηξερα οτι δεν θα εισαι εκει, απλα περασα, εκανα εναν μεγαλο κυκλο πριν παω σπιτι και περασα ετσι απλα, ηθελα απλα να περασω απο τα μερη που περνας και που τις ελαχιστες φορες που τα ειπαμε περασαμε και μαζι. σταματησα πεντε λεπτα μπροστα απο το μαγαζι με τα παπουτσια και κατεβηκα και χαζεψα τη βιτρινα που ειχαμε χαζεψει αγκαλια, μπηκα και εφυγα. πονο νιωθω οταν περναω απο εκει. πονο νιωθω οταν ξερω οτι δεν με σκεφτεσαι, πονο νιωθω οταν σε σκεφτομαι εγω. δεν εισαι πια η πρωτη σκεψη μου το πρωι ουτε η τελευταια το βραδυ(το θεωρω νικη αυτο, αλλα θελω να παρω και τον πολεμο, θελω να με ξανακερδισω), αν και κυκλοφορεις ακομα μεσα μου. σκεφτηκα προς στιγμη να σε "εκδικηθω" για τα ψεματα που μου ειπες (ειμαι βεβαιη πια γιατι απλα το ενστικτο μου δεν κανει λαθος), αλλα δεν θα το κανω γιατι δεν ταιριαζει σε εμενα, εξαλλου σε εχει εκδικηθει η φυση και η ζωη. δεν ηταν ομορφο να προσπαθησεις να παιξεις μαζι μου (γιατι δεν τα καταφερες ευτυχως και ας νομιζεις οτι τα καταφερες), δεν σου ριχνω ευθυνες γιατι μεγαλο κοριτσι ειμαι, αλλα αυτο τελικα μου λεει το μεσα μου οτι θα το "πληρωσεις". ισως ενας τροπος που το πληρωνεις ειναι οτι αισθανθηκες ολα αυτα που μισουσες, οτι εισαι ανανδρος και δειλος, οτι μπορεις να φτασεις στο πιο ποταπο σημειο για να πετυχεις κατι, οτι μπορεις να γινεις αυτα που μισεις και τελικα τι καταφερες? οτι δεν τα καταφερες. το οτι ενιωσες λιγος, μικρος, δειλος ειναι η τιμωρια σου. μονος σου ειπες τι μισεις και τι ενιωσες για το πως μου συμπεριφερθηκες, μονος σου ελεγες οτι σε αλλη περιπτωση οτι δεν θα συμπεριφεροσουν ετσι αλλα καλυτερα, εγω ξερω οτι θα συμπεριφεροσουν και χειροτερα. για εμενα δεν εισαι καλος, εισαι σκαρτος, μπορει να εισαι γοητευτικος, μπορει να εχεις καποια καλα στοιχεια αλλα εγω θελω καθαρα ματια να με κοιτανε. οταν μου ελεγες οτι δεν αντεχεις να με κοιτας (και ελεγες για διαφορους κουλους λογους) εγω ηξερα γιατι δεν αντεχεις, και εσυ ηξερες και φοβοσουν, γιατι ημουν ο πρωτος ανθρωπος που συναντησες που σε διαβαζε πριν τον διαβασεις. οχι δεν ειμαι ψωνιο, απλα σε κοιταζα με ειλικρινεια και αγαπη (δεν ξερω τι μορφης αγαπη) μεσα στα ματια, με ευθυτητα και ειλικρινεια και επειδη σου εδινα χωρις να παρω το παραμικρο, και δεν περιμενα και τιποτα, μπορουσα να σε "πιανω", και ηξερα σχεδον απο την αρχη οτι δεν ησουν ειλικρινης, γιατι συνεχισα θα μου πεις, απλα εμπλεξα σε εναν λαβυρινθο, γοητευτικο λαβυρινθο, γιατι ασυνειδητα καμια φορα δοκιμαζουμε τα ορια μας, γιατι δεν ξερω να σου απαντησω, γιατι ετσι ειναι αυτα. οσο ειμαστε μακρια βλεπω πιο ξεκαθαρα, νιωθω καλα. και πλεον εχω αρχισει να μπαινω στην φαση να μην με ενδιαφερει αν εσυ περνας καλα, δεν θελω να περασω στην φαση που να μην θελω να περνας καλα, αλλα θελω να μου εισαι αδιαφορος απλα. σταματησα να κοιταζω το κινητο συνεχεια. τα μειλ τα κοιταζω που και που. σταματησα να περιμενω. μερικες φορες ομως νιωθω οτι περπαταω και καπου εισαι κρυμμενος και με παρακολουθεις. νομιζω οτι θα σε συναντησω τυχαια. δεν νομιζω οτι θα ηθελα. το θετικο της υποθεσης ειναι οτι παω καθε μερα και καλυτερα, σημερα ειχα μια υποτροπη, σε σκεφτηκα παραπανω απο τις προηγουμενες μερες, αλλα τα εγραψα λιγο εδω, πηρα μια εντονη δοση φαρμακου (εξομοληγησης) και θα μου περασει.