ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλή χρονιά σε όλες και σε όλους! Το κειμενάκι δεν είναι ακριβώς εξομολόγηση. Είναι φόρος τιμής στην ωραιότερη -κατ' εμέ- γυναίκα που πέρασε από την μεγάλη οθόνη. Ava Gardner. Υπήρξε γυναικάρα και με πολύ δυναμικό χαρακτήρα. Ως κοπέλα πάντα με εμπνέει γιατί ήταν μία γυναίκα που έζησε τη ζωή της στο φουλ. Κοιτάζοντας φωτογραφίες της (καθώς και άλλων γυναικών της εποχής εκείνης) νοστάλγησα τον καιρό που οι γυναίκες ένιωθαν πραγματικά ευχαρίστηση ως Γυναίκες, ως όντα που τους έδωσε η Φύση καμπύλες, ως όντα που δεν νιώθουν να απειλούνται από έναν δυναμικό άντρα (και να φτάνουν στους ηλίθιους ανταγωνισμούς του σήμερα), που απλά γούσταραν αυτά που τις διαφοροποιούσαν από τους άντρες. Αν βγω και τα πω αυτά σε παρέα κατευθείαν αυτό που θα εισπράξω είναι θυμωμένα βλέμματα γυναικών που έχουν μπερδέψει τον Φεμινισμό με τα δικά τους θέματα και απωθημένα. Το δεύτερο που θα εισπράξω θα είναι '' Δεν βλέπεις τι αδικίες γίνονται εις βάρος των γυναικών; '' ή '' Ναι, να γυρίσουμε πίσω στην εποχή με τις σπηλιές και το ρόπαλο; ''. Προφανώς όχι, είναι η απάντησή μου. Αλλά και το ότι έχουμε χάσει τη μπάλα ως γυναίκες είναι αλήθεια, λυπάμαι που το λέω. Γι' αυτό λοιπόν, κλείνοντας την έκθεσή μου (πίσω στο δημοτικό), η Ava Gardner θα είναι πάντα σύμβολο της απελευθερωμένης γυναίκας που χόρτασε τη ζωή της χωρίς να ντρέπεται για τίποτα, χωρίς να μετανιώνει για τίποτα και που στην τελική ήταν απλά... Γυναίκα.