ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι δευτεροετής φοιτήτρια σε μία σχολή που δεν μου περνά αδιάφορη, στην πόλη που μου αρέσει σε εποχές το λιγότερο δύσκολες και αυτό θα έπρεπε να μου ήταν αρκετό. Οι γονείς μου, ας μου επιτραπεί η έκφραση >, για να μην στερούμαι τίποτα και νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους. Σημειωτέον δε ότι έχουν και άλλο παιδί= επιπλέον έξοδα. Για να μην μακρυγορήσω περισσότερο, διαπιστώνω συνέχεια πόσο κακομαθημένη, αχάριστη και εγωίστρια είμαι. Αντί να εκτιμήσω το γεγονός ότι μου επέτρεψαν να φύγω από τον μόνιμο τόπο κατοικίας τη στιγμή που άλλα άτομα όχι μόνο δε μένουν σε εστίες, αλλά δεν έχουν ούτε καν τη δυνατότητα να μετακινηθούν, θέλω συνέχεια περισσότερα. Να πάω σε καλύτερο σπίτι (ζω σε παλιό) ,να ψωνίζω συνέχεια και άλλα τέτοια ωραία λες και είμαι γόνος να δίνω πέρα δώθε λεφτά. Αντί να σοβαρευτώ που έτσι όπως πάνε τα οικονομικά μας με βλέπω να επιστρέφω, να βρίσκω δουλειά και να πηγαινοέρχομαι στις εξεταστικές, το χαβά μου εγώ. Στο τέλος θα > τόσο δυνατό χαστούκι που δεν θα μπορώ να σηκωθώ.