ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλα έχουν αλλάξει και όμως όλα μένουν τα ίδια, σκέφτηκε καθώς ο ήλιος έδυε πάνω στο πρόσωπό της. Γέλασε. Πουτάνα ζωή. Πως τα φέρνεις έτσι. Φύσηξε τον καπνό από το στόμα της σαν να ήθελε να βγάλει και συναισθήματα μαζί με αυτόν. Κοίταξε γύρω της. Οι άνθρωποι έτρεχαν και σταματημό δεν είχαν. Γκρίζες φιγούρες, όλες το ίδιο χρώμα. Δεν άφηναν τον ήλιο να δύσει στα πρόσωπά τους όπως εκείνη. Φοβούνταν να τους αγγίξει κάποιος, να γευτούν, να αφεθούν. Ίσως να έκαναν καλά. Συνήθως τρως τα μούτρα σου άμα τα κάνεις όλα αυτά. Από την άλλη όμως τι είναι η ζωή χωρίς πόνο? Υπάρχει κάτι τέτοιο? Ξαναγέλασε. Έτσι φόβιζε τους ανθρώπους. Την έβλεπαν με το μελάνι χυμένο στο δέρμα της και το μολύβι στα μάτια της, με το τσιγάρο στο στόμα και με το μυαλό της γεμάτο αναμνήσεις. Την κοιτούσαν σαν να είχε πανούκλα. Βρε δε γαμιούνται λέω γω, σκέφτηκε. Εκείνοι είναι που θα έπρεπε να χαμηλώνουν το βλέμμα τους. Μια δεκαοχτάχρονη που κοιμήθηκε με έναν πενηντάχρονο. Πουτάνα από κούνια. Τι ξέρει αυτή από τη ζωή? Πως το λες αυτό που γαμιέσαι με έναν ενώ τον ξέρεις ελάχιστα? Α ναι! Σωστά είναι η νέα τάση. Γαμηθείτε ελεύθερα. Κινείσαι μπρος πίσω αλλά ποτέ δε θα μάθεις πως είναι να κινείται η ψυχή σου μπρος πίσω από την ανυπομονησία, από το σμίξιμο. Με τον έρωτα δένονται οι ψυχές. Με το σεξ δένονται ο πούτσος και η μήτρα. Ναι...και τα ζώα καλύτερα το κάνουν αυτό. Ένας ηλικιωμένος που πότε δεν κατάλαβε πόσο γαμημένα όμορφο είναι το ηλιοβασίλεμα. Πόσο γαμημένα όμορφο είναι ένα πουλί που κελαηδάει. Όλη του τη ζωή θεωρούσε πως το πράσινο είναι το καλύτερο χρώμα, αυτό των χρημάτων. Και ήταν τόσο φτωχός που τον λυπόμουν. Είχε μόνο χρήματα. Τα στοίβαξε σε τσουβάλια στην τράπεζα. Η κοινωνία του έγλειψε και τον κώλο μήπως και της πετάξει κανένα ξεροκόμματο από τον παρά του. Είναι πολύ μεγάλος. Σε λίγο θα πεθάνει. Και δε θα έχει καταλάβει...Μία γυναίκα γυρνάει από τη δουλειά στο σπίτι. Εκεί την περιμένουν κάτι άτομα που η γαμημένη ζωή τα ανάγκασε να γίνουν οικογένεια. Οι γονείς μάλωναν, το παιδί υπέφερε. Αν δε μπορείς να μεγαλώσεις παιδιά, άστο καλύτερα. Πήγαινε πιες καμιά μπύρα, βάλε το προφυλακτικό σου και τελείωνε. Το παιδί είναι μία ψυχή και θα μεγαλώνει για όλη του τη γαμημένη ζωή με τις πληγές του εξαιτίας των γονιών. Εκείνη εκεί η θεούσα που περνάει. Εκείνη εκεί που διαβάζει ευχολόγια και υμνεί τον κύριο. Που πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή αλλά αρνείται να δώσει ένα ευρώ στον διπλανό της που υποφέρει. Αρνείται να χωρέσει συμπόνια στην καρδιά της. Αρνείται να κοιτάξει τα ζώα στα μάτια, τα κλωτσάει αντί για αυτό. Είναι ευκολότερο να παίρνεις από το να δίνεις. Όλοι οι πολιτικοί που δεν είναι ικανοί ούτε το σκατό τους να διοικήσουν. Εξαπατούν, κλέβουν, φτύνουν, ξύνονται. Περιμένεις σωτηρία? Καλύτερα να περιμένεις τη δευτέρα παρουσία. Ποιο πιθανό είναι να έρθει. Γέλασε ξανά. Αν είναι να αριθμήσει όλους τους τύπους ανθρώπων πού ήξερε θα της έπαιρναν χρόνια. Ποιο ήταν λοιπόν το πρόβλημα τους με εκείνη? Αυτή δεν έπινε, δεν κάπνιζε, διάβαζε βιβλία, μελετούσε την τέχνη, δεν είχε κάνει σεξ ακόμη γιατί ήθελε να κάνει έρωτα, περίμενε τον γαμημένο πρίγκιπα να έρθει πάνω στο άλογο, της άρεσε η ποίηση, η φωτογραφία, η φύση, ο Θεός, Ο Θεός της καλοσύνης, να χορεύει αργά τα μεσάνυχτα σε έναν δικό της χορό, να τρώει παγωτό μέσα στο χειμώνα, να μη ξυρίζεται γιατί έτσι γούσταρε, να βγάλει ένα εκατομμύριο φωτογραφίες του εαυτού της, να ακούσει ένα τραγούδι τόσες φορές όσες χρειάζονται για να γεμίσει το κενό στην καρδιά της, να διαβάσει τη διάπλαση των παίδων και να συγκινηθεί, να κλάψει στους ήχους ενός βιολιού, να κυνηγάει ουράνια τόξα, να γελάει μόνη της. Ναι...Αυτή ήταν. Ο ήλιος είχε πια δύσει στο πρόσωπό της. Τα αστέρια έπαιρναν τη θέση του στα μάτια της. Το φεγγάρι φώλιασε στα χείλη της και ο Θεός στην καρδιά της. Ακόμη ήλπιζε σε ένα καλύτερο μέλλον. Ποιός να ξέρει...Πουτάνα ζωή...Χαμογέλασε...