13.9.2014 | 21:54
αυτα ειν τα δυσκολα, αυτα ειν τ αδυνατα
να πεις για μια φορα, δε γυριζω, αληθινα!!! σε λατρεψα, σε λατρευω.. σε αγαπησα πολυ, εσενα ή την ιδεα σου, δεν ξερω...συγνωμη που δεν το καταλαβα απτην αρχη. μ εκανες ευτυχισμενη. Μαζι σου, μου ερχοταν εμετος ευτυχιας. Δεν μπορουσα να την αντεξω, τοση πολλη ητανε.Ο ορισμος του ερωτα ηταν μαζι σου, με σενα που δεν σε ειχα ποτε στ αληθεια, με σενα που σαν πουλι πετουσες κ εφευγες.Και τωρα σαν ωριμη κοπελα που εγινα στα 23 μου, και τοσο που διψαω για συντροφια, να μαι να προχωραω. Και να που εκει εμφανιζεται το φαντασμα σου, να μη μ αφησει ν αρχισω, να με κανει να συγκρινω και να θυμαμαι.Εκεινος ομως ερχεται εδω σπιτι μου κ οσα δακρυα κι αν τρεχουν, εγω θα ειμαι εδω για κεινον και μονο. γιατι θελω να φυγω απτη φυλακη σου κ απτο αμεκπληρωτο σου και να ειμαι μ εκεινον. θελω να τον ερωτευτω. ξερω πως ποτε ξανα δε θα γινει με αλλον οπως ηταν με σενα. το ξερω και το εχω δεχτει. με πονεσες και με πονας. και τωρα πως φευγουνε... το βημα πως κανουνε μπροστα.... αντιο.