ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νόμιζα ότι υπήρχε κάτι ανάμεσά μας, αλλά δεν σε ήξερα όπως τώρα. Το φταίξιμο βεβαίως δικό μου διότι βιάστηκα. Χρειάστηκε μόνο λίγος καιρός για να καταλάβω ότι δεν υπάρχει τίποτα, θα χρειαζόταν ακόμα λιγότερος αν δεν αρνιόμουν να το παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι είχα πέσει τόσο έξω γι' αυτό που μου έδειχνες και γι' αυτό που έβλεπα, γι' αυτό που με άφηνες να πιστεύω ότι συμβαίνει και γι' αυτό που πραγματικά συνέβαινε. Όχι πως μπορώ να σταματήσω να είμαι ερωτευμένη από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά σε βγάζω από τη ζωή μου με τον τρόπο μου, νομίζω πως έχεις αρχίσει να το αντιλαμβάνεσαι αυτό. Μόνο που νιώθω οίκτο όταν μιλάς για το μέλλον, επειδή αυτό που δεν έχεις αντιληφθεί είναι πως όταν όλα θα έχουν φτιάξει εγώ θα σταματήσω να είμαι εδώ. Ακόμη κι αν περάσουν πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια, όταν δεν θα με χρειάζεσαι πια εγώ θα φύγω. Ήταν φτηνό από την αρχή να ποντάρεις στα αισθήματά μου για να με εκμεταλλευτείς όπου θα σου φαινόμουν χρήσιμη. Τώρα που ξέρω όμως, η απόφαση να μείνω είναι συνειδητή και η ευθύνη δική μου. Αλλά μόνο για όσο σου είμαι χρήσιμη. Ύστερα θα είναι σαν να μην υπήρξες. Δεν θα μάθεις ποτέ (κι αν μάθαινες, δεν θα καταλάβαινες) πόσο νόημα έφερες στη ζωή μου τη μια μέρα και πόση θλίψη την άλλη, δε θα μάθεις ποτέ πόσα θα μπορούσα να σου δώσω αν υπήρχε αυτό το κάτι και τα πράγματα εξελίσσονταν διαφορετικά. Αλλά έχω κι εγώ το μερίδιό μου σε όλο αυτό, γι' αυτό και δεν θα φύγω μέχρι να σιγουρευτώ πως θα είσαι εντάξει. Μην ανησυχείς λοιπόν όταν με βλέπεις να χάνομαι, μην άγχεσαι για τις υποχρεώσεις που έχω να φροντίσω. Πάντα θα κάνω ό,τι οφείλω να κάνω. Θα μου το ανταποδώσεις τη μέρα που θα ξεχάσεις ότι υπάρχω και θα μου επιτρέψεις να φύγω με τη συνείδησή μου καθαρή όσο γίνεται πιο μακριά από σένα.