ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχουν φράσεις που δε μπορείς να ξεστομίσεις στον καλύτερό σου φίλο. Γιατί αν το κάνεις ξέρεις πως τίποτε δεν θα είναι το ίδιο. Κι όμως δε μπορείς να τις κρατάς μέσα σου για πάντα.Σε βαραίνουν,σε πνίγουν.Κλείνουν το λαιμό σου και σα καπνός δε σ'αφήνουν να ανασάνεις. Τον είδα πρώτη φορά στο πρώτο έτος της σχολής. Μιλούσε με μια κοπέλα όταν άκουσα το όνομά του,για πρώτη φορά. Τον έψαξα στο facebook και προσπάθησα να του μιλήσω αρκετές φορές. Ήξερα τα πάντα για αυτόν,απ την ανωνυμία του υπολογιστή μου,κι όμως δεν τολμούσα να του πω πως μου άρεσε καιρό. Μετά από λίγα χρόνια μου ζήτησε σημειώσεις για ένα μάθημα,μ'ένα μήνυμα στο facebook.Απελπισμένος μάλλον, μίλησε σε μένα που καλά καλά καλημέρα δεν μου χε πει.Κι εγώ φυσικά αμέσως του έδωσα ο,τι ζήτησε.Βγήκαμε στο κέντρο κι ήταν η πρώτη φορά που με είδε από κοντά.Που με πρόσεξε. Κι από τότε αρχίσαμε να κάνουμε παρέα,να μιλάμε διαρκώς. Μια φίλη μου έλεγε να του μιλήσω,να του πω πώς αισθάνομαι.Θα βοηθούσε κι αυτή.Θα πηγαίναμε για κρασιά και θα του μιλούσα.Όμως πήγαμε και βρέθηκε να φιλιέται μ'αυτή τη φίλη μου.Ένιωσα ακόμα πιο ανίδεη τότε,πιο...παράκαιρη. Μετά από λίγες μέρες αυτός με ρώτησε για τη φίλη μου και του είπα τα χειρότερα.Πως κάποτε μου είχε φάει το αγόρι που μου άρεσε.Κι εκείνη τη ρώτησα τι θέλει πια από'κείνον.Δεν ξαναμίλησαν.Κι εγώ από τότε δεν της ξαναμίλησα. Μ'εκείνον ακόμα κάνουμε παρέα και κάθε μέρα που περνάει νοιώθω όλο και πιο άσχημα.Γιατί μου αρέσει,χρόνια και δεν ξέρει τίποτα. Γιατί μου είναι τόσο απαραίτητος,ο καλύτερός μου φίλος,ο μόνος τόσο κοντινός μου άνθρωπος,που αν του μιλήσω θα χαθούν όλα.Ίσως ακόμα και να μην τον ξαναδώ,αλλά κι αν τον ξαναδώ τίποτα δεν θα ναι ίδιο.Κι έτσι μένω μόνη,να διαβάζω καταραμένους ποιητές και να τον σκέφτομαι,να του λέω τα πάντα και να κρύβω τα αισθήματά μου στα τυφλά σημεία των συζητήσεών μας. Ίσως να συμπεριφέρομαι σα χαζή έφηβη.Ίσως να πρεπε να βρω κάποιον άλλο,ή επιτέλους να του μιλήσω όμως με ξέρω.Δεν θα κάνω τίποτε απ'αυτά.Απλά θα κάθομαι και θα τον σκέφτομαι,ακόμα κι αν τον έχω δίπλα μου.Μέχρι να πληγωθώ τόσο που να μην υπάρχει επιστροφή...ΥΓ Ελπίζω να μην ήταν πολύ "Ημερολόγιο μιας πριγκίπισσας"Ένα μοναχικό ονειροπιττάκι