ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τοτε που γυρισα πισω, απο τοτε που εφυγα απο σενα ενιωθα πως αληθεια καταφεραμε να διακοψουμε ομορφα, ηρεμα και αληθινα. οπως αρχισαμε..πηγαινε καλα, αληθεια.μα κατι στραβωσε εδω και μια βδομαδα.ισως αρχισα να ξεσπαω. τα κρατουσα ολα μεσα μου και ηξερα πως αν μιλησω στον οποιονδηποτε θα εφευγαν λογια και μια ντουζινα δακρυα.αυτη η βδομαδα απλα περασε με φουλ Σφακιανακη να παιζει σε ολο το σπιτι, σε ολο το αυτοκινητο, στα hand free μου.Δεν ακουγα ποτε, το ξερεις. Μα ειναι ο,τι πιο κοντινο εχω απο σενα. Απο τον παλιο σου εαυτο.Αυτη η βδομαδα περασε με 8 πακετα καρελια και το ταβανι απλα να με κοιταει. Καθομουν σαν ηλιθια και ηξερα τι εκανα αλλα υπηρχαν και στιγμες που αληθεια δεν ηξερα. Δεν εκλαψα. Δεν αναστεναξα. Δεν θυμαμαι καλα καλα αν σκεφτομουν και τιποτα.Απλα δεν κουνιουμουν.Και παιζει τωρα το "δεν μπορω...να σε ξεχασω δεν μπορω.." καθολου τυχαιο.ολοι μου οι φιλοι με κοιτανε και απορουνε.. πριν μια βδομαδα επαιζε το καινουριο του Μαλαμα..μα δεν με νοιαζει τωρα..μου λειπεις και απλα δεν φτανει το δαχτυλιδι και το κρεμαστο που μου εκανες δωρο. δεν φτανουν τα βιβλια που μου δωρισες, που πραγματικα τα εχω γδαρει να τα διαβαζω ξανα και ξανα οσο και αν πονανε.Εισαι αρρωστια. Εισαι μεγαλη αρρωστια και σαγαπαω..εισαι ζημια.. και ξερω.. και ξερω πως αυτην την βδομαδα που δεν μιλαμε..ξερω πως εισαι αλλου. πως προσπαθεις να εισαι και χαιρεσαι που σιγα σιγα τα καταφερνεις..και εγω την φιλησα την αλλη.. μη ρωτησεις γιατι.. γιατι..γιατι ξερεις το γιατι.. και ξερεις τι καταλαβα;πως ναι. για 2 ωρες ξεμουδιαζω και νιωθω πως τα καταφερνω. μα καθε φορα που με αφηνει στο αυτοκινητο για να γυρισω σπιτι.. καθε φορα που βαζω μπρος..ενω ξεκιναω.. καθε γαμημενη φορα στα 5 μετρα τραβαω χειροφερνο και πεφτω στο τιμονι και κλαιω.γιατι δεν μυριζε το ιδιο παλι.. γιατι δν ειχε την ιδια γευση παλι.. γιατι δν ειδα καστανα ματια αλλα πρασινα. γιατι δν ειδα μαυρα μαλλια αλλα καστανα. γιατι δεν ανατριχιασα στο αγγιγμα. δεν εχασα ανασα στην αγκαλια. δεν δακρυσα στο φιλι.και καθε φορα που κλαιω βαζω τερμα μουσικη να μην με ακουω. να μην ακουω ποσο ποναει που δεν εισαι εσυ εκεινη. γιατι οταν με ακουω ποναει περισσοτερο.