Σήμερα πέρασε για επιθεώρηση-έλεγχο,η κόρη του εργοδότη μου.Άν και είναι μόνο 23 και δέν έχει ούτε ένα χρόνο που τελείωσε τις σπουδές της,ο πατέρας της την έριξε από την πρώτη στιγμή στα βαθειά,αυτό έχω καταλάβει.Γενικά είναι πολύ ήρεμη και συνεργάσιμη,αλλά είναι και φορές που την πιάνει κάτι σαν τρέλα,όπως η σημερινή.Έκανε φύλλο και φτερό τις προμήθειες στην αποθήκη,κάτι ντοσιέ με τιμολόγια,και ακόμα και τον υπολογιστή όπου καταχωρούνται οι παραγγελίες.Μιλάμε ψείριζε και την παραμικρή λεπτομέρεια,και έπρεπε να είμαι από πάνω ώς υπεύθυνος του μαγαζιού για να της εξηγήσω σε περίπτωση που χρειαζόταν.Αυτό φυσικά,δέν το κρύβω,δέν με έχει χαλάσει ποτέ γιατί μου αρέσει πολύ αυτή η κοπέλα,όμως όσο να 'ναι άλλο το επαγγελματικό και άλλο το συναισθηματικό.Στο τέλος,αφού χαλάρωσε,μου είπε ότι αυτή την εβδομάδα έχει κουραστεί και πιεστεί όσο δέν πάει,και περιμένει πώς και πώς να φύγει σήμερα το βράδυ για ΠΣΚ για να ξεκουραστεί.Φυσικό είναι άν έχει επωμιστεί τα 16 μαγαζιά που έχουν και αυτά μόνο στο συγκεκριμένο τομέα,γιατί ο πατέρας της δραστηριοποιείται και σε άλλους τομείς που απ'ότι έχω καταλάβει με αυτούς ασχολούνται τα δύο άλλα αδέλφια της.Ήθελα τόσο πολύ να την ρωτήσω πού θα πάει το ΠΣΚ,και κυρίως με ποιούς ή με ποιόν θα πάει γιατί αποκλείεται αυτή η κοπέλα να είναι μόνη,αλλά εννοείται πως δέν το έκανα.Θα ήθελα τόσο πολύ να ήμασταν μαζί...και δέν είναι το οικονομικό που βρίσκω ελκυστικό,και όποιος θέλει άς με πιστέψει.Μου αρέσει πολύ γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ όμορφη,έχει αυτό τον περίεργο συνδυασμό της αυστηρότητας και της γλυκύτητας που θεωρώ συναρπαστικό.Σκέφτομαι καμιά φορά πώς είναι εκτός δουλειάς,άν ευχαριστιέται πραγματικά τη ζωή της γιατί είναι και μικρή σε ηλικία,και θα ήθελα να τις χάριζα μόνο ευχάριστες στιγμές.Δυστυχώς όμως,όλα αυτά μόνο στη δική μου σκέψη και στο δικό μου σύμπαν,γιατί ώς γνωστόν,θαύματα δέν γίνονται.