ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κοιτάω τις φωτογραφίες σου..και χαμογελάω..Πως...πως..πως κατάφερες να μου γίνεις μια τόσο ξαφνική και έντονη εμμονή..?Περπατάω Σύνταγμα γυρνώντας σπίτι και χάνομαι...περπατάω σχεδόν σκυφτή..Στο μυαλό μου εσυ.Μονίμως.Εσύ.Το πρωι οταν ξυπνάω.Το μεσημέρι.Εσυ.Το βράδυ πριν κοιμηθώ..εσυ.Παντού εσυ.Δεν ανταποκρίνομαι σε κανένα πέσιμο...και κατα ενα περίεργο τρόπο τελευταία είναι και πιο πολλά.Ίσως επειδή είμαι καλα..και καπου εκεί εύχομαι να ήσουν μπροστα για να καταλάβαινες ποσο ακέραια είμαι.Πως μονο εσυ με γεμίζεις.Πως μόνο το δικό σου βλεμα με στέλνει..Σε περιμένω.Περιμένω να σε φροντίσω.Να σε φροντίσω με τον τρόπο μου.Περιμένω να ξαναπαρασυρθώ απο σενα..να αφεθώ και να ζαλιστώ απο σενα.Οτι κι αν κανεις να μου προσέχεις.Και σε σκέφτομαι να ξέρεις...άσχετα αν δεν το δείχνω.Ετσι είμαι.Κάποια πράγματα δεν έχουν νόημα γραπτώς.