31.3.2014 | 16:07
αυτο
που ενω ειμαι χαλαρη, χαμογελαστη, κανω κατι εκεινη τη στιγμη, μπορει στο εντελως ασχετο να βρεθει η πιο ανουσια κ μικρη αφορμη που θα δω ή θα ακουσω κατι κ στο επομενο δευτερολεπτο θα μουρθουν τοσες αναμνησεις και τετοια μαχαιρια στην καρδια που αν μπορουσα θα εκλαιγα με τις ωρες για να εκτονωθω...ενω νιωθω τοσο δυνατη, αυτο το πραγμα μπορει ν με λυγισει κ να με τρελανει..οταν παντως με πιανει ολο αυτο, κοιταω τον ουρανο κ λεω αν εισαι καπου εκει να με προσεχεις..δωσε μου δυναμη μανουλα μου, τη χρειαζομαι..