Διάβασα την εξομολόγηση,είδα τα "ταυτίζομαι" από κάτω και λίγο ξαφνιάστηκα...με τους μετρημένους και δοκισμένους στον χρόνο,φίλους μου,δεν έχουμε κοινούς στόχους εδώ και πολλά χρόνια...και ίσως να μην είχαμε και ποτέ...για να μην μιλήσω για ιδέες και άποψη περί του κόσμου,της ζωής και της ευτυχίας(εδώ πλακωνόμασταν για το ποια ταινία θα πάμε να δούμε στο σινεμά)...το σίγουρο είναι,ότι πάντα υπήρχε αποδοχή,κατανόηση(ακόμα και στις διαφορές)και διάθεση για να ακούσει ο ένας τον άλλο...οι άνθρωποι αλλάζουν,η ζωή αλλάζει, οι πραγματικοί φίλοι όμως,είναι πάντα σημείο αναφοράς...για μένα τουλάχιστον...
23.10.2016 | 12:21
Αυτο..
Οσο περναει ο καιρος νιωθω ενα μεγαλο χασμα με τους φιλους μου.Καποια κοινα που ειχαμε λιγοστευουν στο επακρο και νιωθω οτι δεν οφελουμε καθολου απο την παρεα μαζι τους.Αυτοι ενδιαφερονται για εντελως διαφορετικα πραγματα οπως και εγω πλεον.Θελω να βρω νεους φιλους που να εχουμε κοινους στοχους,κοινες ιδεες.Ειμαι ο μονος;
1
