ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθομουν στα κτελ κηφισσου στην Αθηνα λίγο καιρό πρίν.Εφτασα εκει ξημερωμα κι ετσι δίσταζα να φύγω μιας και ηταν η πρωτη φορα που βρισκομουν εκει.Ετσι,περιμενα να βγει ο ηλιος προκειμένου να φύγω.Μετα απο καποια ωρα ηρθε διπλα μου ενας ανδρας.Γυρισα φευγαλέα το κεφάλι μου και τον κοίταξα.Ηταν μεσήλικας,βρώμικος και κατάκοπος.Όντας μονη σε μια ξένη πολη φοβήθηκα πολυ και δεν γυρισα ξανα το κεφαλι μου προς το μερος του.εν τέλη μου ειπε ¨είμαι αστεγος και ανεργος.πειναω .σε παρακαλω δως μου κατι αν μπορεις.¨ Δεν μπήκα καν στον κοπο να τον κοιτάξω στα ματια και μηχανικά του απαντησα ¨συγγνωμη,δεν εχω!¨ και εκεινος μου απαντησε ¨μη ζητας συγγνωμη απο εμενα κοριτσι μου.δεν φταιω εγω.ουτε εσυ φταις.ΑΥΤΟΣ φταιει¨ και εδειξε τον ουρανο.Γύρισα να τον προλαβω μα ειχε ηδη φυγει..και αναρωτιεμαι ...ποιος θεος?ποια δυναμη?εδω πια δεν υπαρχει ο ανθρωπος παρα μονο με την υλικη του υπόσταση.ενιωσα αδεια και κενή γιατι ο φοβος ειναι απλα ενα συναισθημα και το αφησα να με καταβάλει.Υπαρχουν ομως τοσα αλλα συναισθηματα μετα απο αυτο.Οι προκαταλήψεις υπηρχαν και θα υπαρχουν πάντα όπως και ο άνθρωπος.το ενα ειναι ερμητικά δεμένο με το αλλο.ο ανθρωπος ειναι αυτος που ελεγχει τα παθη του ομως...ας σταματησουμε να ειμαστε απανθρωποι ρε παιδια..καταρρεει η κοινωνια μας...μπορουμε τουλαχιστον να ειμαστε ΑΝθρωποι αφου ολα τα αλλα μας τα πηραν!