ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εμφανίστηκες από το πουθενά. Ξεκίνησε κάτι πολύ ωραίο μεταξύ μας. Ήσουν εκεί χωρίς να σε πιέζω, ενδιαφερόσουν. Είπες πως ένιωθες ερωτευμένος, πως δεν μπορείς να με φανταστείς να κλαίω, πως ό,τι και να συμβεί θα έχω εσένα, πως ο χειμώνας θα είναι διαφορετικός, καλύτερος από ποτέ. Είπες πως νοιάζεσαι, πως θες να μάθεις ό,τι είναι δυνατό για μένα. Είπα πως επιτέλους εμφανίστηκε κάποιος που αξίζει. Κάποιος που είναι κοντά μου επειδή πραγματικά το θέλει.Είπα πως πρέπει να σταματήσω να δείχνω επιφυλακτική και να είμαι εκεί για το "εμείς" που έβαζες ως προτεραιότητα.Ήταν η πρώτη φορά που έδειχνα αλλά ήμουν και κατά βάθος ευχαριστημένη. Άρχισα να πιστεύω στο "εμείς".Και τότε αποφάσισες να εξαφανιστείς. Από τη μία στιγμή στην άλλη. Ούτε καν το ανακοίνωσες. Την προηγούμενη σου έλειπα και την επόμενη τίποτα από εσένα. Νόμιζα πως κάτι έπαθες. Πως είχες ατύχημα. Πως κάτι τρομερό σου συνέβη. Μα εσύ είχες αποφασίσει.Σε συνάντησα μετά από αρκετή πίεση ύστερα από ένα μήνα.Κανένα άγχος. Ένιωσα μόνο το απόλυτο κενό. Σαν να ήσουν άλλος.Ήθελα μόνο να σου πω ό,τι είχα μέσα μου και να φύγω. Δεν ξέρω αν είσαι απλά ένα καθίκι, αν σου συνέβη κάτι που δεν θες να το πεις και έκανες αυτή την εγωιστική επιλογή μέσα από την -σχεδόν απόλυτη- σιωπή σου. Το μόνο που ξέρω με σιγουριά είναι πως δεν θα κλάψω άλλο για ό,τι έγινε γιατί δεν ξέρω τι έγινε. Δεν ξέρω τι είσαι, τι σκέφτεσαι και πώς τα έχεις στο μυαλό σου. Αρκετά. Θα προσπαθήσω μόνο να ξεχάσω. Αυτό θέλω και θα το καταφέρω.