ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση. Σε σημειο που με διαλυει ψυχολογικα. Εχω λιγα παραπανησια κιλα που χανω ανα διαστηματα και ξαναπαιρνω. Την γυμναστικη την σταματησα εδω και καποιο καιρο, ενω μαρεσει πολυ, λογω χρονου κυριως. Τωρα που θελω να ξεκινησω παλι, περιμενω να χασω πρωτα λιγο βαρος για να νιωθω λιγο πιο ευκινητη και να αυξησω την αντοχη μου. Θα τα χασω τα κιλα. Το χω βαλει στοχο. Αλλα αντιλαμβανομαι πως το θεμα δεν ειναι αυτο. Δεν μπορω εγω η ιδια που ποτε δεν εκρινα κανεναν ανθρωπο για τα κιλα του ή την εμφανιση του να καταδικαζω τον εαυτο μου για 5 κιλα παραπανω! Απλα...δεν βγαζει νοημα. Εναν ανθρωπο δεν τον οριζει το νουμερο στη ζυγαρια. Ουτε το υψος, ουτε το χρωμα των ματιων, ουτε το σχημα της μυτης, το μεγεθος των ματιων, το φαρδος των γλουτων. Το ξερω αυτο. Ομως...πρακτικα δυσκολεομαι να το εφαρμοσω σε μενα. Νιωθω μειονεκτικα...Συνεχως με αμφισβητω και με συγκρινω υποσεινηδητα με αλλους ανθρωπους, σε εμφνισιακο αλλα και πνευματικο επιπεδο. Το να χασω τα κιλα δεν θα με σωσει. Το ζητημα ειναι πιο βαθυ και το γνωριζω. Προσπαθησα επανειλλημενα να με ενθαρρυνω, σταματησα να κοιτιεμαι σε καθρεφτες, να ασχολουμαι εντατικα με τα μιντια, αρχισα καλλιεργω την καλλιτχνικη μου φυση γιατι το να 'μαι δημιουργικη με ανεβαζει. Ακομα δυσκολευομαι. Ακομα παλευω. Ολοι εχουμε ανασφαλειες. Ομως η χαμηλη μου αυτοπεποιθηση με παραλυει. Καμια συμβουλη; Εχω επισκευτει ψυχολογο για διαφορετικους λογους και εχω θιξει το θεμα και παρ'ολα αυτα δεν αισθανομαι προοδο. Σκεφτομαι οτι μπορει να φταιει το καταπιεστικο και αυστηρο περιβαλλον στο οποιο μεγαλωσα σαν παιδι. Τι κι αν υπενθυμιζω στον εαυτο μου οτι καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος, οτι ολοι εχουμε συν και πλην...Δεν μπορω να αποβαλλω την ανασφαλεια. Ειμαι μολις 18. Καμια ιδεα παιδια;