ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παντα ημουν ενας τετοιος ανθρωπος, το ειχα καταλαβει εγω και οι γυρω μου. Μετεφραζα τα παντα μεσα απο τη λογικη, εκλογικευα καταστασεις που ισως δεν επρεπε, δεν ηταν αναγκαιο. Με αυτο τον τροπο ενιωθα ασφαλεια και σιγουρια. Ειχα δυναμισμο και ενεπνεα εμπιστοσυνη. Φυσικα και πολλες φορες δεν υπηρξα συμπαθης εξαιτιας αυτης της συμπεριφορας. Η πορεια της ζωης ομως δεν μπορει να εχει μονο λογικη η τουλαχιστον παντα αυτη. Θελει και συναισθημα , συναισθηματα ομορφα και ασχημα. Ειναι αναγκαιο να ζησεις εντονα και απο τα δυο. Πολλες φορες καταπιεσα τα συναισθηματα καθως ενιωθα πως θα εκτεθω ειτε θα πιεσω τους αλλους ειτε ειχε να κανει με φιλιες, οικογενεια, ερωτες. Ουτε ομως ηθελα να λαμβανω σε μεγαλο βαθμο εκδηλωσεις συναισθηματων. Θεωρουσα πως μονο σε εξαιρετες περιπτωσεις κανεις δηλωσεις αγαπης η αντιπαθειας. Τα συναισθηματα ομως καποια στιγμη εμφανίζονται στην επιφανεια και εκει ειναι που πελαγωνω, χανω τον ελεγχο και ζοριζομαι. Εχασα ευκαιριες γιατι αυτη η εσωστρεφεια θεωρηθηκε αδιαφορια και κανεις δεν μπορει να αδικησει τον απεναντι. Τωρα ζω μια απο αυτες τις στιγμες εχω κατακλυστει απο συναισθηματα απο διαφορες πλευρες. Εχει θολωσει το μυαλο μου, δεν ξερω τι πρεπει να κανω . Αυτη τη στιγμη σας γραφω βουρκωμενη και με εναν κομπο στο λαιμο. Ισως ειμαι αδυναμη απεναντι στην αλλη πλευρα του εαυτου μου.