18.6.2017 | 01:54
Αυτοί που μας ενέπνευσαν θα έχουν πάντα ενα κομμάτι μας ολόδικο τους...
Δε γράφω για να πω μια ιστορια. Κανεναν δεν ενδιαφερει περα από μενα και γω την εχω ξεκαθαρα μεσα στο κεφαλι μου. Αν παθαινα αμνησια καποια μερα, θα εσβηνε και αυτή μαζι με σενα και θα ηταν σα να μη συνεβη ποτε. Σα να μη χαρηκα και να μην πονεσα ποτε.Εγω θα ημουν ευτυχισμενη μαλλον στο σκοταδι μου και ο κοσμος θα συνεχιζε να υπαρχει όπως υπηρξε πριν, όπως τωρα. Όπως είναι να υπαρξει μετα. Γραφω για να πω ένα ευχαριστω, με οποιον τροπο μπορω σε σενα για τα οσα σ φυτεψες μεσα μου. Μεχρι προτινος οι λεξεις δε μπορουσαν να βγουν αλλα τωρα ως δια μαγειας μπηκαν σε σειρα, σα να μη γινοταν αλλιως.Σε ευχαριστώ γιατι δεν ήξερα καν ότι μπορουσα να γράψω, άλλοτε έλλειπαν οι λεξεις και άλλοτε το κίνητρο. Σε ευχαριστω γιατι η ζωή μου ηταν πάντα μια μελωδία που βούιζε μόνο μέσα στο κεφάλι μου, χωρίς να έχει λογο να τραγουδηθεί.Αλλά όταν σε γνώρισα, ολες οι μελωδίες και όλοι οι στίχοι ηταν σα να χουν γραφτεί για σένα. Και γω που βαθιά μεσα μου ημουν ρομαντική, αλλα δεν το ξερα, άρχισα να τις μουρμουράω δειλά δειλά αναπολώντας την αίσθησή σου.Χωρίς εσένα δε θα είχα ψελλίσει στίχο και θα έβγαζα τις νότες μηχανικά. Πάντα μπορούσα να τραγουδήσω αλλα όχι ετσι. Δε θα ειχε πια σημασια αν μπορουσες να με ακουσεις ή να με διορθώσεις. Σημασία εχει που σ' ολο το ακροατήριο εγω θα ένιωθα εσένα και σχεδόν θα σε άκουγα να μου ψιθυρίζεις στο αυτί τις δεύτερες.Ο έρωτας είναι προσωπικός , απόλυτα εγωιστικος και γι'αυτο και γω την πλοκή μας θα την κρατήσω επτασφράγιστο μυστικο για μενα. Αυτό που εγινα όμως χαρη σε σενα, θα το δωσω οπου μπορω.Γνωρισα τη συμπονοια όταν ενιωσα ένα κομπο μεσα μου ακουγονγτας σε να μιλας για τη ζωη σου.Γνωρισα την αυταπαρνηση όταν ηθελα να σε ακουσω και να σε δω, αλλα σεβαστηκα ότι ηθελες να εισαι καπου αλλου.Γνωρισα την ασφαλεια όταν εκατσα διπλα σου σε ένα πεζουλι και από κατω εβλεπα το γκρεμο, αλλα δε φοβομουν οσο ενιωθα την παρουσια σου.Γνωρισα τη συγχωρεση, όταν οι αληθειες σου εσκασαν βιαια στο μαγουλο μου. Γυρισα και το άλλο να εχεις να χτυπας.Γνωρισα τη «μουσικη μου» όταν ακουσα τη δικη σου. Ηταν πολύ αρμονικο το σεγοντο μας.Θα μπορουσα να χω γινει όλα τα αντιθετα, ισως το «τραγουδι» που εγραψα μετα από σενα να είναι εκτος της τονικοτητας αυτου του κοσμου. Αλλα είναι σωστο για μενα, για να με κανει να νιωθω τοσο καλα μεσα μου. Δεν ξερω ποιος εισαι στ’αληθεια, γιατι εγω σε επινοησα. Κατ ‘εικονα και καθ’ομοιωσιν. Αλλα αυτος είναι ο ερωτας. Γινεσαι μικρος Θεος. Και φτιαχνοντας τον αλλον τελικα γνωριζεις εσενα.Σ’ευχαριστω για όλα αυτά που εισαιΓια όλα αυτά που ειμαιΚαι κατι για σεναΤραγουδα με ολη σου τη δυναμη στην οκταβα της καρδιας σου. Βρες τα φτερα σου και πετα οσο πιο ψηλα γινεται. Το σημαδι θα είναι παντα εκει που το αφησες. Τελικά αυτές οι μέλισσες με τσίμπησαν Για τον Διογένη
0