24.10.2012 | 16:04
Το αυτονόητο που μας κάνει εντύπωση και η ψυχραιμία...
Κοπάνησα με τον καθρέφτη μου, τον καθρέφτη μιας κοπέλας που ήταν σταματημένη.Λίγα μέτρα πιο πέρα σταμάτησα, κατέβηκα κάτω και κινήθηκα με προς το μέρος της.Μάλλον η ψηλή "γεμάτη"παρουσία μου και το γρήγορο βήμα μου της έβγαλαν άμυνα.Με το που πήγα στο παράθυρο της, ψιλοσαστισμένη και με δυνατή φωνή λέει "Μάλλον με βρήκες λίγο!!Της λέω "συγγνώμη κούκλα,μήπως σου κανα καμμία ζημιά;" Αμέσως το πρόσωπο της ηρέμησε, κοίταξε τον καθρέφτη της και είπε "εντάξει δε φαίνεται τίποτα".Της χαμογέλασα κ της είπα "να σαι καλά κ πάλι συγγνώμη", μου χαμογέλασε κ αυτη κ το συμβάν έληξε.Γιατί να μου φαίνεται επιστημονική φαντασία όλο αυτό και να μου έχει κάνει τοση εντύπωση ρε γαμώτο;Μισή ειλικρινής κουβέντα απο μέρους μου,άλλη μισή απο μέρους της, δύο χαμόγελα και τέλος.Όλα καλά.Μου έφτιαξε τη μέρα η κοπέλα (ήταν κ ομορφούλα).Θα μου πείς αν είχες κάνει ζημιά μπορεί να ήταν αλλιώς, αλλά κ πάλι αυτό δεν ακυρώνει τη στιγμή.Μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικό,αλλά με καλή διάθεση νομίζω τα πάντα φτιάχνονται και το ξαναδιαπίστωσα ξανά σήμερα μετά απο τόσα χρόνια.Αν για παράδειγμα έκανα το μαλ**κα ή η κοπέλα με άρχιζε στα καντήλια, η καταλήξη ίσως να μην to ίδιο ευτυχής.Ηρεμία κ σύνεση χρειάζεται κ στην εύκολη αλλά κ στην κακιά στιγμη.